Voor de eerste keer Frankrijk

Het is heel ander weer dan gister, zo nu en dan een druppeltje en het is grijs. Voor het verhaal in de abdij zie Dicky Dik in de abdij. Vanuit Dinant houd ik de westzijde van de Maas en loop onder de N97 door. Onderweg vind ik een oude tennisbal, van een hond of zo, ik weet hem ongeveer een kilometer voor me uit te houden voor hij in de Maas verdwijnt. Je moet toch wat hé. Zes kilometer vanaf Dinant kom ik op een modderpad langs de Maas ik moet ontzettend geconcentreerd blijven lopen anders glijd ik zo uit over een steen of boomwortel en lig ik op mijn bek. Als ik een rots moet ronden, doe ik heel voorzichtig, als ik het water in kukel met die rugzak op, verzuip ik. Met een stevige klim van een half uurtje wordt het bospad afgesloten, het scheen doet het goed. Als ik boven sta heb ik het gevoel of ik in the fields off Athenray ben, waarom ik weet het niet, ik denk dat die er zo uitzien. In een veldje naast een boerderij huppelt een stel hokkelingen een stuk met me mee. Om één uur wandel ik Frankrijk binnen bij Givet en loop via een begraafplaats die op een heuvel is gelegen naar beneden. Hoezo kitscherig die graven. Er is kermis in Givet, maar hij is nog niet open dus geen draaimolen voor mij. Na een patatje, extra zout en een frikadel besluit ik door te lopen tot Vireux Molhain daar maar eens zien of ik een slaapplaats kan vinden. Om een vreemde lus in de Maas te ontwijken moet ik via een binnenpaadje, het paadje is in gebruik genomen door een granulaat handel en heeft het afgesloten. dan maar langs de snelweg. Ik moet stevig klimmen en als ik over de heuvel ben besluit ik om weer naar de Maas te gaan, anders pakken ze me nog op. Via een particulier paadje probeer ik nog wat af te snijden en dat lukt. Over die particuliere terreinen lopen is wel link, of je krijgt een schot hagel in je reet of een hond achter je aan. Als ik beneden ben via het paadje, struikgewas, twee spoorlijnen en een weiland en in het plaatsje Ile du Paradis sta voel ik me euforisch. 200 m dalen op die manier is survival. Het wordt tijd om een slaapplekje te zoeken ik haal Vireux dus niet. In het eerst volgende dorpje is niets dan maar door tot het volgende. Ik kom op een doodlopende weg en als ik vraag aan iemand of ik hier langs de Maas kan geeft hij aan dat ik aan de verkeerde kant van de Maas zit, dat ik drie kilometer terug over een brug had gemoeten (bij dat privé paadje hè) hij wil me ook wel brengen met de auto als ik dat weiger zie je respect bij hem komen en geeft hij me nog een andere optie. Vraag me niet hoe, maar we komen er uit, zo dicht mogelijk bij de Maas langs tot een barrière dan rechts omhoog en links over de route nationaal en dan de brug over. Het klopt allemaal precies vijf uur en 37 kilometer van Dinant tippel ik Vireux binnen. ik heb een papiertje waar op staat dat ik een slaapplaats zoek en na drie keer vragen sturen ze me naar de Maire, zij is ook de apotheker "ja zeker de apotheker". Naast haar is een Gite waar ik bij een oud dametje voor 35 euro incl. petit deuchene = ontbijt kan slapen vannacht. Het is weer een daalders plekje.
Mensen wat hè ik vandaag een geweldig mooie wandeldag had tot morgen.