Ik ben wat kwijt!

Heb me verslapen het is vijf over zeven, vannacht werd ik wakker van het harde bed heb een extra matras op mijn bed gelegd en toen was het goed. Pak mijn spullen bij elkaar, was me en poets mijn tanden. Kijk in de spiegel en concludeer dat het lijf al een beetje de Franse kant op gaat. Ga naar beneden. Een ontbijt van koffie, stokbrood en suiker staat al voor mij klaar, ik weet niet of de suiker voor de koffie of het brood is, ik doe het in ieder geval op het brood madam Vivienne verteld me dat het vannacht twee graden heeft gevroren, maar ik begrijp dat het geen probleem is voor de wijnranken. Ik pak mijn spullen verder in en leg 20 euro voor haar neer. Je mag zelf weten wat je geeft. Bij mijn vertrek zwaait ze me uit en wenst me wel vier keer bon voyage. Ze gaat weer naar de wijngaard, petje af hoor. Buiten het dorp is het een mooi gezicht, op de heuvels speelt de zon een spel tussen de draden van de wijnranken door. Ik probeer het op de foto te krijgen maar het lukt me niet. Moeten jullie zelf hier maar eens heen om deze tijd. Neem een vrouw op de foto die aan het werk is en even verderop staat een ploegje te pauzeren, wel een fles wijn erbij om half negen ' s morgens. Zover het oog reikt wijn ranken. Ik loop door het dorpje Amonay, waar verschillende wijnhuizen zijn, je kunt merken dat hier het geld zit. Madam Vivienne heeft met haar zoon een hectare, zij doen het enten en vastzetten en als ze rijp zijn dan verkopen ze de druiven aan de grote wijnboeren, bekende namen overigens. Wat zou dat nu opleveren? Zo ben ik ook weer het gebied uit en loop weer door een glooiend weide gebied. Kreeg gister van madam bij het eten een likeurtje iets met anijs, was goed voor randoneurs daar kon ze wel eens gelijk in hebben, het loopt lekker alleen een beetje last van de spieren, maar dat zal komen doordat het zo koud is. Het ijs staat op de ramen van de auto’s. Vandaag gaat het naar Chalon el champagne, langs het kanaal als ik daar op tijd ben, loop ik misschien nog wel door. Heb het niet zo op steden. Loop op dit moment op het jaagpad van kanaal Latteral le Marne, een schitterend pad met links het kanaal en rechts zo nu en dan de Marne, afwisselend dan links en dan rechts van het kanaal, mooie oude bomen en om de twee kilometer een bruggetje of een sluisje. Een boot vaart zo"n 500 m voor mij ik kom niet dichterbij maar ook niet verder weg. Bij een sluisje ga ik rusten, eet mijn patatje en mijn broodje met gerookte bacon, als ik de namen in het Frans ga noemen denk je dat ik in vijfsterren restaurant zit te lunchen. Het smaakt in ieder geval wel zo. Onder mijn voeten doet het pijn, vooral onder mijn rechter hak. Ik denk dat ik na deze tocht, die voeten wel weg kan gooien, 'k weet ook niet of mijn ouders destijds in 55 er garantie op hebben genomen. Als ik weer vertrek bij het sluisje, ongeveer 12 kilometer na mijn vertrek, kom ik erachter dat ik mijn stok vergeten bij madam Vivienne ben. Ik loop 12 kilometer terug om hem weer op te halen! Geintje, jullie denken toch niet dat ik helemaal mesjogge ben hé, maak wel een nieuwe. Ga er weer voor, zie het scheepje nog steeds op 500 m zal zien of ik het in kan halen. Heb jas en vest uit gedaan en het is op dit moment heerlijk weer om te wandelen. Zet Jan Keizer op met een paar evergreens uit de jaren 60 en 70 en galm lekker mee, eerst zacht maar later zo hard dat ze het volgens mij in Reims kunnen horen. Het verbaasd me hoeveel tekst is blijven hangen, nou ja teksten als ik de teksten beluister zijn ze ineens heel anders dan toen ik ze zong op mijn twaalfde, dat waren meer Engelse klanken. Zo krijgen krijgen die nummers weer een nieuwe dimensie. Plots wordt ik opgeschrikt door een claxon, een klein peugootje wil me voorbij, elektriciteitsmaatschappij staat er op. Verderop staan ze bij een brug te wijzen en te praten, aan hun koppen kan ik zien dat ze hetzelfde werk als mij doen, en inderdaad er moet een kabel worden gelegd onder het kanaal, een gestuurde boring. Ik vraag 10 kV maar ze begrijpen me niet, maar als ik het opschrijf kom ik erachter dat zij 20 kV werken ook toevallig, komt omdat het technisch weer is zeker. Een reiger zit aan de andere kant van het kanaal te loeren op vis als ik bijna bij hem ben vliegt hij op om een meter op 50 weer neer te strijken, dit herhaald zich een stuk of tien keer totdat hij in een wijde boog om mij heen terug vliegt. Bij Arcy, ga ik voor de afwisseling naar de andere kant van het kanaal, als ik even niet oplet loop ik op een verkeerd paadje en moet weer halsbrekende toeren uithalen om op het goede spoor te komen. Opeens kom ik erachter dat ik mijn papieren route kwijt ben. Dat moet op minder dan twee kilometer terug zijn gebeurd. Ik twijfel, zal ik hem op ga halen. Ik heb nog een kopie die Willy zondag mee kan nemen maar dan heb ik tot zondag niets en voor de planning is het onmisbaar dus terug. Gelukkig na een een kilometer, ligt het kleinood, net aan het eind van een houtwal op me te wachten, hoef ik gelukkig die halsbrekende toeren niet meer uit te halen. Als ik mijn route weer op pak, komt er een ontzettend dikke bui aan doe mijn jas aan en doe het condoom over de rugzak. Hagelstenen komen uit de lucht, voor wie het niet wil geloven ik heb ze op de foto. Ongelooflijk zoals stemmingen om kunnen draaien, mijn voeten doen zeer, heb geen zin meer om verder te gaan vandaag, ik blijf maar overnachten in Chalon el Champagne. Zien wat dat brengt. Chalon is een vrij lang gerekte stad of dorp met een kathedraal, bij een bushalte neem ik nog een bakje koffie en doe de gammachen af, anders loop je helemaal zo voor lul. Had nog niet voor de tweede keer gerust dus was aardig kapot. Als ik net op weg ben na de stop, voel ik naar mijn GPS, weg, neem een sprint naar de bushalte en 20 m voor de halte kom ik tot de ontdekking dat ik hem in mijn jas heb zitten, beschermd tegen de regen. Als ik me meld bij de kathedraal om een stempel en vraag of ze ook een slaapplaats weet, gaat ze aan het bellen drie families zitten vol en twee zijn met vakantie. Ze belt naar een hotel en voor 35 euro heeft ze een plaatsje. Ze wijst me nog een shop, 'k bezie de kathedraal van binnen nog even (het zijn natuurlijk prachtige kunstwerkjes, wat een bouwtechniek zit hier in verscholen). Neem nog wat pictures en doe een poging het hotel te bereiken wil douchen. Het is een mooi schoon, kitscherig hotel dat door twee oude enigszins excentrieke dametjes gerund wordt. Wat het precies voor hotel is horen jullie morgen van me de groeten.
O ja, zoals ik me nu voel, had ik ook voor de pratende kikker gekozen.