Hout, hout en hout

Ondanks dat het bed heerlijk ligt, ben ik voor zessen wakker. Gooi mijn tweede blikje bier, wat nog bijna helemaal vol is weg en begin aan het ritueel. Je moet weten bij aankomst in een kamer, haal ik alles uit mijn zakken, alles uit mijn rugzak en dat ligt dan verspreid over de kamer. De volgende morgen, wordt er weggegooid wat weg kan en alles wordt weer in een bepaalde volgorde in gepakt. Ik schrijf nog een kaartje voor Sem, hoop dat hij er zaterdag is. En ga om acht uur naar beneden om te ontbijten. Er staat van alles op een grote tafel, van cakejes tot kaasjes, omdat ik alleen ben en grote zakken in mijn loopbroek heb, kan er best wat mee voor onderweg, is de prijs ten slotte ook naar. Half negen begin ik te lopen, eerst een heel stuk langs het meer. Het is nog dikke mist, terwijl ik op 10 meter afstand van het meer loop is er geen lac = meer te ontdekken. Negen uur trekt de mist op en de zon komt op sommige plaatsen door de grijze sluier. Ik weet niet hoeveel plaatjes ik heb gemaakt maar de ene nog mooier dan de ander en daarbij die serene rust. Langs het hele meer zo'n vijf kilometer lang kom ik niet één tegen en dat is maar goed ook. Bij een opslag voor hout, er wordt wat gekapt hier, neem ik een lekker bakje koffie en terwijl de vogeltjes fluiten, geniet ik van mijn achterover gedrukt cakeje. Verderop is een jongen stammen aan het opmeten lengte en dikte, ik denk dat Lodewijk Meeter heeft gebeld voor een nieuwe mast voor zien skûtsje. Volgens mij is hier een militair vliegveld in de buurt want diverse keren komt er een mirage laag over. Ik loop door een mooi oud bos en klim nog steeds zit soms over de 700m. Als ik een paadje naar beneden loop, begint er een boerin druk tegen me te praten, ze is bezig fruitbomen in te spuiten. Het duurt even voor dat ik door heb dat ze me waarschuwt voor een hond die beneden aan het paadje ligt. Voor de zekerheid loopt ze mee en daar ben ik niet rouwig om, want beneden aangekomen ligt daar toch een hond. Ze roept een paar keer wat en het monster snuffelt wat aan mijn rugzak, (blij dat ik gister het laatste stukje salamiworst heb weggegooid) en ik kan door lopen. In Anost koop ik een tarwe broodje en een lekkere appelkoek en ga een half uurtje zitten en verder gaan we weer. Het is goed opletten om op de track te blijven, voor je het weet zit je er naast ben heb je een half uur nodig om er weer op te komen. Soms lopen twee paadjes evenwijdig aan elkaar en gaat de één op een gegeven moment naar boven en zwaait naar links, terwijl de andere naar boven gaat en naar rechts afzwaait. Het overkomt me vandaag twee keer. Veel bosbouw hier en rustig ik kom over de hele dag misschien 10 mensen tegen, behalve in het dorpje Anost daar stroomt een leger mensen binnen, die iets met survival gaan doen denk ik. Vijf uur wil ik eigenlijk stoppen maar om tien over vijf is er nog niets van bewoonde wereld te bekennen, dus maar door toffelen, heb er dik 35 op zitten en dat zijn echt andere km dan in Nederland. Na nog een aantal kilometers vraag ik aan een boer of hij wat weet waar ik kan slapen, vraagt of ik naar SC ga en begint meteen een heel verhaal krijg de felicitaties en daar beneden in het dal ligt een gite. Ik daal nog een keer af en inderdaad een slaapplekje inclusief eten en er zijn ook nog eens een aantal andere lopers, lijkt me wel gezellig. Heb me lekker gedoucht, kleren gewassen en zit te wachten op het eten. Vandaag is het woensdag, shantydag, ik ga vanavond mijn solo maar eens even oefenen denk ik, eens zien of het plaatsje: Crot - Morin dat aan kan. De verbinding is hier niet van een goede kwaliteit dus ik zal zien of ik het vanavond nog weg krijg.
Johanna, ontzettend bedankt voor je goede zorg.
Mensen tot morgen dan maar weer, ik mut ete. Heerlijk, salade vooraf, lekker stukje vlees met bloemkoolschotel en aardappeltjes. Vruchten na en een klein flesje rosé, kan niet beter. Zit met drie Franse jongens aan tafel die een weekje aan het wandelen zijn. Spreken goed Engels dus is wel leuk. Ga naar bed mensen, tot morgen.