Afscheid

Het is lekker slapen na de vorige korte nacht, het is dan ook al half zeven voor ik wakker word. We hebben gister brood en beleg gehaald en in deze refugio kun je de keuken gebruiken, dus kokend water voor de koffie is bij de hand. Gister heb ik een peer en een tomaat gekocht die samen 800 gram wegen, dus ik besluit de peer maar bij het ontbijt op te eten. De tomaat, veel heerlijker van smaak dan in Nederland neem ik mee. Bernhard heeft besloten dat hij vandaag in Logrono naar Oostenrijk terug gaat dus ik ga vandaar mijn maatje missen. De natuur is hier nu nog prachtig groen, maar dat zal niet lang meer duren, we zien langs de kant de vele olijf en perzikbomen die al vruchten hebben. Als je heuvel af loopt geeft het samen met het wuivende graan een prachtig uitzicht, vele kleuren groen. Als we even stoppen voor een bakje treft B. Een Oostenrijker als ze met elkaar spreken versta ik er geen klap van. Logrono binnen lopen is speciaal, eerst zie je een heel mooi meer en dan sturen ze je door het industrieterrein. Als je dan de oude stad binnen loopt zit daar een oud dametje, dat de dochter is van een dametje dat jarenlang de pelgrims op deze weg heeft verwelkomd. Nu is het een beetje een toeristische attractie en het gerucht gaat dat deze signora twee Mercedessen heeft. Logrono is net als Pamplona een mooie gezellige stad, die bruist van activiteit. Ik haal een boek met de route, want mijn wandelende boek gaat naar huis. Op een terras in de binnenstad nemen we afscheid met een tappas en twee wijn. We moeten oppassen dat we niet sentimenteel worden hij gaat naar de trein en ik ga nog vijftien km verder. Via een schitterend recreatiegebied loop ik Logrono uit, het is vreemd zo alleen, het zal wel weer even moeten wennen. Goed vijf uur loop ik Navarrete binnen, ik mis mijn tolk dus moet het zelf doen, met handen en voeten gaat het prima. Haal wat te eten en na een douche, eet ik het in de keuken op, waarna ik Navarrete in duik. Het plaatsje is groter dan ik dacht en het is allemaal bedrijvigheid, het is hier om zeven uur dan ook nog 25 graden. Ik haal nog een biertje, een brood voor morgen, heb nog een leuk gesprek met wat jongelui over dat Fransen alleen maar Frans praten. Omdat ik me verveel ga ik de prachtige kerk omringd met een aantal wonderschone platanen in. Je weet niet wat je ziet een wand 20 bij 30 met gouden bewerkingen, ik sta met de mond open wat een rijkdom. Schrijf nog wat op het plein en ga richting de refugio, half tien sluit daar de deur, dus ik moet binnen zijn voor hij dicht is. Mensen tot morgen