Finish in zicht
Door: Dicky Dik
Blijf op de hoogte en volg Dicky
04 Juni 2010 | Spanje, Madrid
Tien voor vijf en ik ben al een half uurtje wakker. Het regent flink althans dat denk ik, als ik de zonneschermen open doe, blijkt er onder mijn raam, (drie hoog) zich een fontein te bevinden. Een goede warming up dus zes trappen naar beneden. Vandaag wil ik zo’n 20 km voor SC zien te komen en dan morgen om ongeveer twaalf uur daar binnen lopen en een aantal dingen regelen. Twaalf uur, omdat dan misschien al die pelgrims, bij het bewuste wierookvat mis zitten en ik rustig mijn papieren kan afhalen. Eerst wilde ik heel vroeg in SC zijn maar onderweg hoor ik dat iedereen dat doet en ik ben toch een beetje anders. Als het even kan vertrek ik voor zessen, ontbijt onderweg en zie wel waar ik vandaag beland. Heb Tod gister niet meer gezien, maar hij zal hier vast ergens in de buurt zijn, er zijn hier wel 40 plaatsen waar je kunt overnachten. Nog even over het weer van gister, ze hadden 21 graden gemeld en het werd toch weer 29. Het is hier met de Spaanse weermannen net als in Nederland. Nee, dan die Pelleboer, die voorspelt nog steeds perfect de grondwaterstanden. Anderhalf uur loop ik in het donker, wat overigens prima te doen is. Ik ben niet de enige, sommigen lopen met een lampje op het hoofd. Een dikke bui gaat ons op een kilometer voorbij, maar daarna schijn hij weer vol op, die koperen ploert. Via mooie paadjes, waar de eucalyptus ontzettend ruikt, trekt een lint met lopers door het Spaanse land. Ik heb nog een praatje met een jongen uit Carunio over het WK, hij ziet Spanje en Holland als beste teams. Als we flink heuvel op moeten, komt ons een stel fietsers voorbij. 100 m verder moeten ze afstappen en verder lopen en dat is zwaar, ik help een vrouw de fiets omhoog te duwen en we passeren diverse mannen. Bovenop wens ik haar bean camino en loop door, gracias zegt ze en puft uit, terwijl de mannen hun fietsen nog omhoog duwen. Als ze me later inhaalt, vraag ik of we een foto kunnen maken en zetten we het in scene. Ze loopt nog een tijd met me op, we praten wel vijf minuten Engels, voor we er achter komen dat de ander ook Nederlander is. Er volgen nog een aantal bulten waar ik mijn conditie nuttig kan maken. Daarna wordt ik getrakteerd op een bak koffie. Bernadette, zo heet de fietster, is vanuit Nederland komen fietsen en fietst nu naar dezelfde stad als ik loop, dus we maken een eetafspraak 7 uur bij de kerk. Een stuk verder tref ik een Spaanse en een Amerikaanse, die als tolk fungeert. Leuk gesprek over het schoolsysteem en ziektekostenverzekering in de drie landen. Als je zo wat kletst, gaan de kilometers ook sneller. Zo tref ik nog twee oudere dames, (wel snel) uit Nieuw Zeeland en de Spaanse voetbal jongen, viva Olanda roep ik, waarop hij antwoord viva Espanje. Nog twee Spaanse mannen waar ik mee wed dat het twee - een voor Spanje tegen Korea wordt, wie verliest betaald een biertje. Als hij hoort dat ik uit Nederland kom lopen wil hij met mij op de foto, noteert mijn e-mailadres en zal de foto opsturen. Als we O Pedrouzo binnen lopen komen er al velen terug, alles is vol en de sporthal wordt opengesteld voor slapers. Het eerste de beste bord pension loop ik achterna en ja een kamer twee tientjes alles perfect, mooi toch. Even voor zeven, mijn diner date, zit op een terras nabij de kerk al te wachten, we drinken wat bier, kletsen wat in het Nederlands en dineren voor negen euro de man. Is dat een goedkope dubbeldutch of niet. In het dorp heerst een sfeer van de laatste dag, het laatste stuk voor Santiago, nog 20 km, op de terrassen zie ik dan ook verscheidende halve liters. Ik breng mijn diner date als een goed gastheer naar haar albergue en zoek mijn pension op. Morgen naar SC en een stukje verder, maar zien wat ik er van maak. Eerst maar even pitten dacht ik zo. zzzzzzzzzzzz