Tot het laatste gaatje

Gister had ik het over acht uur, dat was acht uur in de avond, ik lag net twee uurtjes in bed. Het is hier nog meer dan dertig graden en er staat bijna geen wind. Dit ritueel van wakker worden en zwetend eruit, herhaalt zich een aantal keer, pas om twee uur val ik in slaap om dan om halfzes weer wakker te worden. Ik ruim mijn rommel op en het zweet loopt me alweer overal bij neer. Bij de toiletten hangt een tuinslang met sproeier, die ik als douche gebruik en terwijl ik me sta aan te kleden, doet even verderop een kleuterschool hun ochtendgymnastiek. Als ik bij tempel zeven aankom een afstand van ongeveer 2 km is het 20 over zeven in de morgen, er staat een grote groep met lopers zich op te rekken om te vertrekken, zoals later blijkt een groep brakers uit Taiwan. Als ik sta uit te zoeken, waar ik langs moet weten zij dit wel. Ze spreken redelijk Engels en ik begrijp uit hun verhaal dat ze 20 dagen gaan lopen en hun onderkomens al hebben geboekt. Als ze mijn stok zien met het plaatje van Santiago de Compostella lijk ik net een beroemdheid. Ik moet me ze op de foto en ze doen niets anders dan giechelen. Ik geef hun nog twee extra foto's, wat mij dan weer souvenirs van hun oplevert, zo kom ik nooit van mijn gewicht af, ja met lopen mijn eigen gewicht en daar kan nog wel wat af. Bij de volgende twee tempels kom ik hun weer tegen en ze blijven giechelen. Het is weer erg heet en het valt niet mee het tempo erin te houden om halftwaalf ben ik boven bij tempel 10 en als ik zeg boven dan bedoel ik ook boven. Hoeveel trappen ik weet het niet meer het zullen er meer dan 300 zijn lekker voor de beenspieren. Gelukkig mocht ik mijn rugzak voor de laatste kilometer beneden laten staan ze passen erop en als beloning mogen ze een foto uitzoeken. Als ik terug kom bij de oppas hebben ze allemaal, het zijn er wel een stuk of vijf, een foto uitgezocht. Ik krijg nog een kopje thee en een snoepje als ossetai en op naar tempel 11. Eén van de medewerksters maakt me er op attent dat er een heel goede slaapplaats is net voorbij tempo 1. Ik wil het dan maar voor gezien houden, even een nachtje doorhalen lijkt me wel lekker en dan morgenvroeg de grote bult over. Het pad gaat nu door een wat dorpser gebied en er wordt flink op het land gewerkt. Ze verbouwen voornamelijk rijst en dat wordt op diverse plaatsen geoogst. Na twee km duik ik een soort fastfood restaurant binnen waar ik een kleine pizza bestel, eerst maar eens kijken wat ik het beste kan eten. Ze hebben in ieder geval wel sushi. Na een halve liter water en een pizza die er heerlijk in gaat start ik weer, de airco in het restaurant is lekker maar dan krijg je buiten meteen zo'n klap voor je kop. Halverwege tussen T 10 en T 11 de route loop dan over kaal terrein en de zon staat er loodrecht boven, heb ik het wel gehad. Ik ben verkeerd gelopen wat me weer twee extra kilometer op levert. Ik duik heel onopvallend achter een bamboebosje, in het kleine beetje schaduw dat er is, vlei mij neder. Heerlijk ik met een bamboe onderbroek aan in een bamboebosje. Nu maar oppassen dat er geen panda's komen. Voor de zekerheid zet ik de wekker, want ik heb geen zin om hier om zeven uur wakker te worden. Na drie kwartier trek ik de schoenen en sokken weer aan en ga voor het laatste stuk van vandaag. Ik heb het wel had!! Helaas verloop ik me nog een keer en moet wel 5 km omlopen om weer op de route te komen. Ik kom om kwart voor vijf bij tempel 11 terwijl ik eigenlijk naar 12 wilde. Het wil niet, ik he de put er uut, ik ben niet meer vooruit te branden. Na elke twee kilometer moet ik even stoppen. Maar gelukkig heb ik het voor vijf uur gehaald. Nu maar op zoek naar dat plekje om te slapen, het is ook nog 2 kilometer verder. Bij aankomst meld ik me in het badhuis, waar ze vragen of ik ook gebruik wil maken van het bad. Natuurlijk dat kan ik wel gebruiken 3 euro 60 en ik kan er tot 10 uur gebruik van maken. Als de dame mij het hutje laat zien waar ik kan slapen, toont ze me een hutje met tatamie dat is een zachte vloer. Ik ben niet de enige er is ook een Japanse jongen van 22 die de tocht op de fiets doet. Hij spreekt een klein beetje Engels en hij wil me wel leren hoe het er in zo’ n onsen aan toe gaat. Onsen is het Japanse badhuis. Als we ons hebben gesetteld, gaan we naar de onsen, wat knapt een mens daar van op. Morgen zal ik vertellen hoe dit in zijn werk gaat. Inmiddels komt het hier met bakken uit de lucht en toch wil het niet afkoelen ik zou zeggen tot morgen.