Een oude man in de blote kont.

Zondag 11 september.
11 september is dat niet een speciale dag, ik weet dat mijn zusje jarig, nog gefeliciteerd ik neem er vanavond 1 op. Gisteravond nog lekker in mijn eentje op het dakterras gezeten, heerlijk rustig in het donker onder een paar sterren de rest van de sterren is i.v.m. de bewolking niet te zien. Hoorde dat GSBK de pannen van het dak heeft gezongen bij het Leeuwarder festival en vooral in 't Wapen. Mijn Udon vrienden, ze hebben elk twee porties gehad komen, me nog even vergezellen. We hebben nog een leuk gesprek, morgen gaan ze weer twee keer naar Udon en dan rijden ze weer 5 uur terug naar Osaka. Rare jongens die Japanners. Met het luchtbed onder het matrasje is het weer heerlijk slapen in mijn bunk. Best handig zo’n plekje, ieder zijn eigen nachtlampje en stopcontact, om je apparatuur op te laden. Omdat ik hier vanavond ook nog slaap, kan ik wat spullen achterlaten wat weer prettiger loopt. Ik neem wel de grote rugzak mee, dat loopt prettiger en het ziet er ook wat stoerder uit. 's Morgens nog een mooi gesprek gevoerd, met de eigenaresse over Santiago de Compostela, zij zou het ook graag een keer doen. Na mijn koffie en yoghurt als ontbijt vertrek ik om 10 uur naar T 84, een tempel in de bergen met uitzicht op Takamatsu en de hier voor de kust liggende eilanden. Vandaag is het zondag en ik doe niet zoveel km, ik wil ook even relaxen op het strand van ????? De kilometers worden weer toch iets meer dan ik dacht, maar het zijn wel mooie kilometers. Via de overdekte winkelpromenade loop ik naar het station, neem de boemel tot waar ik de track weer op kan pakken. Na een km begint het aardig omhoog te lopen en na twee km wordt het 21%, fietsers weten wel hoe steil dat is. Dat gaat zo' n twee km door, waarna er een splitsing is, aan de ene kant de weg die doorloopt aan de andere kant trappen, niets anders dan trappen. Ik besluit de trappen te nemen en hoor achter me roepen No No. Twee vrouwen maken me duidelijk dat dat “the hard Way” is, ik ga voor the hard way traptreden, traptreden en nog eens traptreden ik laat ze allemaal achter. Dit lijkt verdorie de starways to heaven wel, maar ik neem ze in 1 keer zonder te stoppen. Boven kom ik door een meer dan duizend jaar oude gerestaureerde poort van een kasteel. Op het topje van de berg heb ik een mooi uitzicht over de eilanden die voor Takamatstu liggen. Voor de tempel moet ik weer een aantal meters naar beneden. Het is hier een drukte van belang hele families zijn er om deze tempel en ander bezienswaardigheden in dit nationaal park te bezoeken. Een hele lading bus Henro's is bezig mantra’s te zingen, 1 slaat de maat op een stokje en de ander doet op een belletje mee. Zo zeggen ze in een monotoon ritme hun mantra’s op. Ik besluit om van hieruit helemaal naar de haven te lopen waar ik de Ferry wil nemen. Ik heb voldoende tijd en onderweg kom ik een hele grote groep jongeren tegen in een Samoerai pak. Ze doen aan Kudo en ik vraag of ik mag kijken. Ze dirigeren me naar een plekje en komen er daarna achter dat het pauze is en ik tot halftwee moet wachten. Dat is me te gek en ik vertrek met achterlaten van twee tulpenfoto’s naar de haven. Daar aangekomen blijkt de boot pas om 15.35 uur te gaan, heb even tijd om de dingen op een rijtje te zetten en mijn schrijfwerk te doen. In Takamatsu station tref ik nog een medeloper, die ik onderweg heb getroffen. Voor hem zit het erop, hij vertrekt over een uurtje met de bus naar Tokio. 21 uur in de bus voor 100 euro en je bent in Tokio. Overal om de zee staan hekken, zodat je niet bij het water kunt komen. Vreemd, je zou hier heerlijk kunnen zwemmen maar ik zie het niemand doen. Wat eten en drinken haal ik bij de 7/11 en rust even lekker (schoenen uit) op een bankje in het park. Het is net als in Nederland, hele hordes Pokémon zoekers passeren mij met de kop op hun telefoon gericht. 5 over halfvier vertrek ik naar Naoshima, om daar even heerlijk in het water te duiken. Het inschepen gaat zoals het hier overal gaat, precies volgens de regels. Misschien dat ik op de terugweg nog een mooie zonsondergang te zien krijg, het weer is er in ieder geval perfect voor. Aangekomen op het eiland probeer ik een fiets te huren maar die zijn net als op Ameland op. Ik loop een km of wat rond het eiland en jump heerlijk in mijn blote kont de zee in. Het water is heerlijk en ik snap werkelijk niet, waarom er niet meer mensen zwemmen, als wij dit weer en watertemperatuur op Ameland hadden kwamen we nooit meer van het strand. Het is tijd om naar de zonsondergang te gaan, maar ik duik nog een keer in het water. Verderop staan een aantal fietsers, die zullen wel denken wat mut die ouwe kerel daar in zijn blote kont. Ik droog me zo goed en zo kwaad als het lukt af, maar kan niet voorkomen dat er scherp zand in mijn blaar is gekomen en als je echt iemand wil martelen moet je dat doen. 200 meter verder is een waterkraan en probeer ik de schade te verhelpen. Een jongen, die bij mij op de boot zat en net zijn Shikoku 88 tocht heeft volbracht heeft een schaar bij zich. Zo kan ik het overtollige eelt/vel van de blaren verwijderen. Nieuwe tape erop en hij gaat weer als een trein. Een beetje vies verhaal maar het hoort er wel bij. De jongen laat mij trots zijn certificaat zien, want hier in Japan is het heel wat als je de Shikoku 88 volbrengt. Ik neem hem op de foto en beloof dat ik die via mail zal sturen als ik Wifi heb. Als we aan boord, van deze keer de snelle ferry, het is net Terschelling. We varen in 25 minuten naar de lichtjes van de grote stad t Het is nog prachtig weer en achterop waait een heerlijk koel windje. In de stad moet ik eerst nog boodschappen halen. Om maar even een krachtterm te gebruiken "ik verrot van de honger". Ook niet zo vreemd op twee toetjes, twee colaatje en een bakje sla de hele dag rondlopen. Ik doe inkopen, pak een bak koffie en kruip onder de douche. Het was weer een mooie bewogen dag, waar ik weer van alles heb gezien en mee gemaakt. Terwijl ik eet, zitten er nog twee Chinese jongens uit Hongkong te beweren dat ze niet bij China willen horen. 11 uur tijd om op bed te gaan en op dat bed heb ik pas tijd om mijn verslag van vandaag te maken. Morgen ga ik naar de laatste tempels 87 en 88. Daarna steek ik schuin over met de trein om de andere kant van het eiland te bekijken. Ik zou zeggen welterusten.