Zonder zon een stralende dag.

Woensdag 14 september.
Gisteravond nog even een spelletje memorie gespeeld met Japanners die geen woord over de grens spreken, maar dan zie je toch dat zo'n spelletje mondiaal is. Ik drink nog een biertje op het dakterras waar het beekje zacht kabbelende geluiden maakt. Op dit moment en dat is om 11 uur 's avonds nog 26 graden en het is heerlijk hier, buiten omringd door de bergen. Als ik opsta om 8 uur, er moet toch wat gebeuren, zitten Jill en Dale al aan hun ontbijt. Hij is 53 en zij een stuk ouder en samen hebben ze de hele wereld rondgereisd op een low budget manier. Het zijn ware kunstenaars in het zo weinig mogelijk meenemen. Max 20 kg incl. hun vouwfiets, die ze als normale bagage mee kunnen nemen. Nu zijn ze met de auto, omdat denk ik het fietsen met de nieuwe knieën en heup nog niet gaat. Om 20 over 10 word ik naar het busstation gebracht voor de trip naar de brug over het ravijn, die enkel is gemaakt van lianen. Voor de helft ga ik met de bus, de andere helft ga ik lopen. Het is gestopt met hard regenen het druppelt alleen nog wat als ik sta te wachten op de bus maar gelukkig heb ik een paraplu mee genomen. Een werkelijk schitterende bustocht over een kleine bergweg, waar twee auto's elkaar haast niet kunnen passeren. Aan de ene kant steile wanden met allerlei kleuren groen en aan de andere kant diepe dalen en bergen waarvan de toppen in nevelen zijn gehuld. Ik heb niet vaak zoiets moois gezien. Halverwege stap ik uit om verder te gaan lopen en het wordt qua natuurbeleving, één van mijn mooiste wandelingen. Ik denk dat ik wel 200 foto's maak. Ik weet niet waar ik moet kijken, naar de diepten in de kloven en zijn mooie groene kleuren of naar het wolkenspel rond de toppen van de bergen. Onderweg krijg ik nog een flesje drinken van een Japanse hippie, die in een busje heel Japan rondrijdt. Ik kan wel meerijden, maar ik loop liever in deze omgeving. Alles is even mooi. In de verte hoor ik de donder tussen de bergen rollen en als het begint te regenen, ben ik gelukkig op 100 m van een leegstaand schoolgebouw en kan daar gelukkig schuilen. Mijn paraplots, heb ik in de bus laten hangen. Na een half uurtje is het weer droog en ga ik verder. Ik kon in deze pauze mooi even wat eten en aan mijn verhaaltje schrijven. Vandaag maar een speciale editie over radio Fryslân. De weg wisselt af tussen kleine oude dorpjes en luxehotels met grote warm waterbaden. Daar staat dit gebied ook bekend om; hotsprings. De omgeving blijft betoverend en zo loop ik het parkeerterrein van de bekende hanging bridge op. In een grote eetzaal, bestel ik een frietje althans dat denk ik, maar niets is wat het lijkt in Japan. Het zijn gefrituurde boontjes die voorzien zijn van paneermeel. Ze smaken prima en ze zullen wel gezonder dan frieten zijn. Dan is het uur u aangebroken, ik ga over de hanging bridge, een van lianen gemaakte overspanning van de kloof. Een heel oude techniek. De brug wordt door duizenden mensen per jaar bezocht. Als ik de oversteek maak ben ik alleen, betaal 550 yen en kan beginnen. Nu is het mijn liefhebberij niet, maar het is te doen en al filmend kom ik aan de overkant. Het is een knap stukje vlechtwerk, maar ik zie daaronder toch echt staalkabels zitten. Je moet het een keer in je leven gedaan hebben en dat is voor mij dus nu het geval. Met de bus ga ik weer een eind terug naar een Onsen (badhuis) heel populair bij Japanners. Boven op de berg zijn heel luxe Onsen, maar deze, die mij goed genoeg is, kost 500 yen. In één van de eerdere verhalen, heb ik al eens uitgelegd hoe dit werkt dus ik val niet in herhaling. Heerlijk in een hottub onder een afdak met het uitzicht op de groene bergen, terwijl het buiten pijpenstelen giet. Het lijkt wel of heb ik vakantie. Die Japanners weten wel wat lekker is. Lekker fris en fruitig ga ik met de bus het laatste stukje weer naar Awa-Kawaguchi station alwaar het personeel van het guesthouse me weer ophaalt. Daar eet ik 's avonds mee, op het menu staat Teriyaki en dat smaakt heerlijk. De vrouwelijke helft van alweer een stel uit Australië lust mijn pompoen wel, dat is niet aan mij besteed. Ik facetime nog wat met de familie, schrijf nog wat en heb de meeste moeite om foto's uit te zoeken van vandaag, ze zijn allemaal even mooi. Om half elf ben ik aardig roezig en duik heerlijk mijn nestje in. Al met al was dit, zonder dat de zon heeft geschenen een stralende dag.