Tooshi

Donderdag 15 september.
Het is hier weer heerlijk wakker worden en als ik in de grote huiskamer kom, ligt daar een schitterende vrouw, gestrekt haar stretch oefeningen te doen. Ze zijn hier met het hele gezin pa, ma en een klein jongetje van net 2. Hij is meubelontwerper en is op zoek naar goed hout en goede meubelmakers, die zijn ontwerpen kunnen maken. Het kleintje Tooshi een ontzettend aardig ventje doet me aan mijn eigen kleinzoon denken, zelfde dingetjes en zelfde maniertjes alleen spleetoogjes. Als ik hem een filmpje van het zandkasteel laat zien is hij meteen geïnteresseerd, dat is toch knap bedacht van de makers van dat programma. Alle stafleden krijgen nog een foto van de tulpen en de molens en dan brengen ze me naar het station. Van daaruit kan ik bij mijn bestemming voor vandaag (tempel 29) komen. De treinreis is weer een geweldig stukje Railaway. Over diverse spoorbruggen en nog veel meer tunnels, met uitzichten, die fabelachtig zijn, kom ik in de voorsteden van Kochi. Daar pak ik al snel de route weer op om naar tempel 29 te lopen. Het is een heel ander gebied, dan aan de andere kant van het eiland. Hier loop ik door het kwelder gebied van een rivier met vaak aan beide zijden rijstvelden. Na T 29 loop je langzaam Kochi binnen en komt er meer bebouwing en verkeer. Als ik iemand op een kruispunt in een boekje zie zoeken is het me al snel duidelijk. Ook een loper en hij heeft geen Aziatisch uiterlijk. Het blijkt William uit Denemarken te zijn, een filmcineast die ook Santiago heeft gelopen. De hele dag blijven we samen en hebben een paar leuke gesprekken. Hij is bij nr 1 begonnen en maakt een documentaire over de 88 tempeltocht. Onderweg doen we een familie Mart aan en met het daar gratis hete water en mijn koffie zitten we even heerlijk uit te rusten. Na het bezoek aan T 30 en 31, allebei ontzettend oude en goed geconserveerde tempels, is het tegen vijven en moeten we stoppen. Ik heb het ook wel gehad en mijn maat ook. Hij besluit om met mij naar het guesthouse te lopen, maar als we daar aankomen blijkt het vol te zijn. Het lukt ons niet om de verhuurder aan het verstand te krijgen dat we wel een plekje willen delen. Hij moet dus op zoek naar een ander plekje. Ik maak nog snel wat koffie en met vereende kracht zoeken we een ander slaapplaats voor William. Ik regel nog een lieve buurvrouw, die hem er heen rijdt dus dat zal wel goed komen. De slaapplaats stelt hier niet zoveel voor 1 kamer met 6 plekken gescheiden door opgehangen lakens. Gelukkig heb ik mijn matrasje. Daarentegen is er wel een heerlijke badkuip en om 8 uur zit ik schoongewassen en fris aan de sla en de kipschnitzels die ik hier honderd meter vandaan bij de familie Mart haal. Vier jonge Japanners en later 6 waarvan één in Korea woont, slapen hier ook. Ze hebben met elkaar inkopen gedaan, heerlijke visgerechten heel gezellig met elkaar. Ze zijn heel nieuwsgierig naar Hollandse dingen en we hebben nog leuke gesprekken. Ik heb William zijn telnr. niet goed doorgekregen, zodat ik hem niet kan bellen, van de buurvrouw krijg ik te horen dat hij goed terecht is gekomen. Misschien zie ik hem later wel weer. Ik ga nu eerst van tempel 28 tot 24 naar beneden en hij omhoog naar tempel 32. Maar voor nu zeg ik sayanora, welterusten.