Het meest zuidelijke puntje.

Maandag 19 januari.
Wat een vriendelijkheid en hulp heb ik gister gekregen, dat zie ik in Nederland niet één, twee drie gebeuren. Ik was zo moe gisteren, dat ik mijn blikje bier niet eens heb opgedronken. Net mijn verhaaltje af kunnen maken en toen direct in slaap gevallen. Of het nu komt door de tocht van vandaag, een goeie 33 km op en neer of het urenlang föhnen om alles weer droog te krijgen, 6 uur word ik wakker en begin gelijk maar weer met föhnen, want het is wel zo lekker een droge onderbroek. De reuk van de kleding wordt er niet beter op, als ik me zelf ruik is het of loop ik door een weiland waar net de giertank over is geweest. Bij de eerste de beste winkel moet ik maar een spuitbus deodorant halen. Nadat ik alles zo'n beetje heb droog gekregen, ga ik naar het station om met de trein naar T 37 te gaan een lang stuk langs de weg en daar verdoe ik mijn tijd niet aan. Het is weer een mooi stukje Railaway, door het groene landschap aan de ene kant en aan de andere soms de grillige kustlijn. Het is maar 10 minuten lopen naar T 37 en als ik daar uitgekeken ben en naar T 38 wil, probeer ik een lift te krijgen het is tenslotte 82 km langs de weg. Ik heb daar een wat geraffineerde truck voor bedacht, het tempelnr. met een foto van de bollenvelden eronder, het trekt de aandacht, want na drie minuten komt er een meisje/ vrouw die me wel mee wil nemen. Haar Engels is niet best maar ik kom erachter dat ze schilder is en dat ze ook naar de tempel gaat. De kaart met de molen en de bollenvelden geef ik aan haar. We proberen nog een conversatie met Google translate op te zetten maar het gaat moeizaam. Als we aankomen bij T 38 zet ze me af en rijdt weer weg, ik geef haar nog een klompje, ze zou me toch niet alleen hebben gebracht en nu weer 82 km terugrijden. T 38 is een prachtige tempel met honderden koperen beelden van allemaal verschillende goden, dat is om het nog iets gemakkelijker te maken. Ook is hier een uitkijkpunt op het zuidelijkste plekje van Shikoku en natuurlijk moet ik daar even heen. Nu maar zien of ik een lift kan krijgen naar T 39. Het regent weer behoorlijk en het wil maar niet ophouden. Ik heb niet altijd geluk, gelukkig sta ik vlak bij een busstation en na drie kwartier wachten brengt de bus mij naar Nakamura, waar ik de trein kan nemen naar T 39. In de bus zit nog een O Henro san, die redelijk tot goed Engels spreekt 66 jaar en dat geef je hem niet. Hij blijkt uit de gas en olie industrie te komen en mocht van zijn baas nog niet met pensioen. Hij heeft ook zakengedaan met een Nederlands bedrijf, als ik het goed versta Heerema (klinkt in ieder geval Nederlands). Hij doet de Shikoku 88 trail voor de 11e keer en zijn boek is redelijk rood gestempeld. Hij heeft alles in zijn hoofd, aankomst en vertrektijden van bussen en treinen en ik heb dus een makkie om bij de volgende tempel te komen. Inmiddels regent het al de hele dag en er wordt nu serieus gesproken over de tyfoon die er aankomt. Vannacht of morgenvroeg, moet hij hier ergens aan land komen maar waar precies dat weten ze nog niet. Bij het station belt mijn gasmaat naar tempel 40 of ze daar nog slapers kunnen hebben, dat kan maar als er andere mensen zijn helaas vol = vol. Als we naar tempel 39 gaan, nadat we eerst een stukje hebben getreind, besteld hij een taxi en ik kan wel meerijden. Ik bied aan om het bedrag te delen maar daar wil hij niets van weten. Na het tempelbezoek brengt hij me nog naar het busstation en zegt tegen de chauffeur waar ik eruit moet, bij T 40. Hij blijft hier vandaag in een hotel. Na een hele dag bussen, treinen, auto en een klein stukje lopen heb ik het ook wel gehad en verlang wel naar een bedje, ik ben benieuwd. Het reizen hier is i.v.m. de bergen een ingewikkelde bedoening, steeds overstappen en steeds weer andere maatschappijen. Al met al is het ook niet echt goedkoop ik ben vandaag ongeveer 40 euro aan bus en treinkosten kwijt, en dan heeft die lieve mevrouw mij ook nog 85 km gereden. Ik maak wel erg veel misbruik van die Japanse gastvrijheid. Na 31 stops, ben ik op mijn bestemming, mijn maat heeft een tekening voor me gemaakt zodat ik de slaapplaats gemakkelijk kan vinden. Na de handenwasplaats, naar het toiletgebouw, daaromheen is een schuifdeur die moet open zijn. En inderdaad hij is open, een mooi schoon plekje met een aantal dekens die ik alleen tot mijn beschikking heb. In het stadje doe ik nog wat inkopen en probeer te pinnen maar dat is ontzettend moeilijk, ik kan alleen terecht bij de 7/11 en niet bij de Lowsen. Maar zien of ik het red tot Matsuyama. Een paar lekkere stukken sushi en ik had nog een toetje en brood en zo komt Jan Splinter door de winter. Om halfnegen alleen in mijn hutje, ik ga maar eens pitten, morgen weer vroeg op groetjes.