Een gezellig onderonsje.

Woensdag 21 september.
Vandaag ga ik de bergen in, gister heb ik al even uitgeplozen waar ik moet zijn, om de bus naar de startplek van Tempel 44 te nemen. Voor vijven ben ik al wakker en doe rustig aan, ik kan nog even met Nederland bellen, want daar liggen ze nog niet op bed, terwijl hier de nieuwe dag alweer begint. 7.30 uur loop ik met een bakje koffie in de hand naar het busstation, waar de chauffeur al staat te wachten. Als hij het papier ziet wat de meester gister heeft gemaakt, weet hij precies wat ik wil en 10 min. Later, precies op tijd, rijden we weg. Heerlijk weer 21 graden en een bergwandeling voor de boeg wat wil je nog meer. Onderweg zie ik dat het dagelijkse leven in Matsuyama op gang komt, altijd mooi om te zien. Mensen die naar hun werk gaan. Mensen die trimmen of mensen, die hun kinderen naar school of naar de opvang brengen, iedereen is druk bezig. Op het moment dat ik dit schrijf is het half 12 s ‘avonds en hrb ik tijd om verslag te doen van vandaag. Goed laten we beginnen waar we waren gebleven. O ja de bus. Steeds meer mbo'ers stappen in de bus, in de streek waar ik naar toe ga zijn een aantal highschools aanwezig. Waarom ze die allemaal op één plaats situeren, weet ik niet maar dals we aankomen op de startplek van de tempeltocht, is de bus is aardig vol. Het is altijd even zoeken welke kant je uit moet, maar ik heb de richting al snel te pakken. Door een tunnel, naar beneden, een stuk omhoog en dan gaat het weer echt omhoog. Ik heb besloten om eerst naar T 45 te gaan en op de terugweg T 44 aan te doen. Het wordt weer een geweldig loopje of is het klim? Het maakt me niet uit, want de conditie is goed en een aantal Henro's laat ik achter me. Tijdens het lopen maak ik wat filmpjes, want het is gewoon te moeilijk om te vertellen hoe mooi de natuur hier is. Via de achteringang en dat is 2 km voor de tempel zie je al allerlei heiligen dingen, die aangeven dat de tempel niet lang meer op zich laat wachten. Een prachtige oude tempel, die alleen maar te bereiken is door de bergen of van de andere kant door heel veel trappen op te lopen. De naam van de tempel is dan ook: moeilijke plaats. Na deze tempel moet je beslist weer 12 km teruglopen, anders blijf je hangen in de bergen. Die 12 kilometer doe ik via de andere kant en ik heb de sokken der in, ik loop zo hard dat de gaten me in de sokken springen. Bij tempel 44 vraag ik aan de dame bij de stampoffice of ze voor mij Matsuyama in het Japans op een papier wil schrijven. Geen enkel probleem en ze schrijft twee tekens op papier. Als ik dit later in de hoofdstraat omhoog houd heb ik binnen 5 min. een lift naar Matsuyama. Een zakenman een aardige vent maar helaas niet mee te communiceren, een paar woorden kunnen we wisselen. Als hij mij bij het station afzet en ik hem een klompje geef, krijg ik een pond tomaten terug. Ik had nog sla, haal nog wat vis en zo ben ik dus weer voorzien voor vanavond. Als ik aan mijn verhaaltje wil beginnen, komt de meester binnen om te vertellen dat ik de enige ben vanavond. Omdat ik aan een biertje zit vraag ik of hij ook één wil en dat wil hij wel. Eerst moet hij nog wat ophalen. 10 min. later komt hij terug met een fles Sake en een schaal eten. Een half uur later komt een vriend, een oude leraar erbij, die wil zijn Engels ophalen en zo zit ik dus zomaar in een gesprek met twee Japanners. Ze regelen voor mij een onderkomen in Tokushima en dat mijn luchtbed daarnaar toe wordt gebracht. Dit is goedkoper dan het op te halen, slimme jongens. Van allerlei weetjes gaan over en weer En zo is het dus, dat ik om half twaalf nog zit te typen. Mensen het was een mooie dag tot morgen dan ben ik weer terug in Tokushima.
Trusten.