Waterloo weer kwijtgeraakt.

Zondag 25 september.
Zes uur word ik wakker in mijn dameshutje en ik moet zeggen er zit niet veel verschil in beide hutjes. Voor de zekerheid heb ik mijn muskietennet maar opgehangen en inderdaad vliegen er een aantal vriendjes van mij aan de buitenkant. Ik pak mijn spullen, eet twee broodjes en was mezelf bij de gootsteen. De andere twee worden ook wakker en de Brit gaat onmiddellijk in meditatie, ik hoop dat hij eruit komt want hij is wel heel veel in boeddha. Ik zwaai de mannen goedendag en loop toch wel ietsje zenuwachtig naar tempel nr 11. Daar zit ik even op het bankje waar ik vier weken geleden redelijk verslagen heb gezeten. Daar heb ik mijn Waterloo gevonden, zou ik hem dan nu weer kwijt kunnen raken? Vol energie ga ik op naar tempel nr 12. Als ik het punt passeer waar ik de vorige keer gestopt ben, blijkt het maar 1 km te zijn en ik dacht dat ik minstens 6 km had gelopen. (wat kan 1 km dan lang zijn. ) Na twee km zitten er een zestal ouden van dagen, stok in de hand, op wat rotsen, vriendelijk lachend en kakelend. Volgens mij zitten ze hier de hele dag te praten met voorbijgangers. Ik praat ook even met ze aardige mensen, maar veel kunnen we jammer genoeg niet communiceren. Verder gaat het weer, omhoog zo nu en dan loop ik in de wolken en dan weer niet. Om deze tempel te bereiken moet je niet 1 berg over maar 3. Ik word nog gewaarschuwd, dat bij de derde berg geen water is en dat ik voldoende mee moet nemen, maar uit beekjes kun je ook prima drinken. Onderweg zie ik nog een slang, die ik op de film kan nemen een kleintje maar ja. Ik passeer een aantal O Henro's, die staan uit te puffen van het klimmen. Langs het pad staan kleine beeldjes te pronken, zelfs één met een thermosfles met water. Even verderop liggen op een bankje vier kleine worstjes voor de voorbijganger, ik pak er één af en ga weer verder. Het weer is goed, vochtig maar niet te warm heerlijk om te wandelen. Ik passeer een half omgewaaid bamboebos, dat geeft een heel mooi lijnenspel met de zon die door de wolken heen probeert te komen. Na een stukje omlaag gaat het weer omhoog over natuurlijke, hoe kan het ook anders, traptreden uitgehakt uit de rotsen. Mooi maar ontzettend glad en het is goed uit kijken. En dan opeens is er een trap, ongeveer dertig treden en bovenaan een groot beeld van Kukay. Maar ik kan er nog helemaal niet zijn ik moet nog wel een uur lopen. En inderdaad boven aan de trap staat een bordje nog 3,5 km dit is een verlaten tempelcomplex midden in de bossen. Dan nog maar even door ik maak nog wat filmpjes van de omgeving en de paden en ga weer klimmen. Erg steil gaat het nu en ik passeer weer een aantal puffende mensen, niet dat ik niet puf, maar ik wil door en al zwetend en hijgend kom ik bij de oprijlaan van de tempel, die ook nog weleens een km lang is. Eenmaal binnen is het een drukte van belang met buspelgrims, ik loop naar een klein winkeltje en wil 2 broodjes kopen, maar ik hoef ze niet te betalen en ze geeft me ook nog een kopje thee het is ossetai lief he. Ze krijgt van mij drie mooie foto's van de bollenvelden. Het zijn geen broodjes maar heerlijke cakejes en die gaan er wel in na zo' fikse wandeling. Als ik weg wil gaan roept ze me terug de cakejes waren niet ossetai alleen de thee, de cakejes blijven er even lekker om. Daarna regel ik mijn spullen voor de laatste stempel. Ik heb ze allemaal nu nog naar tempel 1 voor de slot stempel. Daarna nog 1 in Koyasan en dan is het boek vol. Over Koyosan later meer. Ik ben mijn Waterloo weer kwijtgeraakt in deze tempel. Na T 12 is het nog 3,5 km steil naar beneden om bij de bushalte te komen. Het pad is glad en ik slipper een keer en haal mijn handen open, maar voor de rest gaat ie lekker en ben ik binnen een mum bij het verlaten busstation. Ik weet de plaatselijke fruitverkoper te ontfutselen, dat de bus pas om halfvijf gaat en dan moet ik hier dus drie uur wachten. Een uur verderop ligt een groter station daar rijden de bussen vaker. Ik probeer mijn grote truck met het briefje en de Japanse tekst van Tokushima nog een keer. Deze keer is het niet zomaar raak en ik loop 6 km te leuren. Eindelijk stopt er een klein Suzuki busje met laadbak, er zitten al twee mensen voor in. Een mooie Honda motor achterop gebonden, maar na overleg met zijn vrouw mag ik wel mee. Eerst wil hij me naast zijn vrouw hebben, maar als ik zeg dat ik wel achterop tussen de motor kan is dat ook goed. Na 10 minuten stopt hij bij de supermarkt en laat zijn vrouw uitstappen. Volgens mij is ze niet blij, ik vraag of alles oké is maar hij zegt dat het oké is en dat ik naast hem moet gaan zitten. Hij brengt me in meer dan een half uur naar het dichtstbijzijnde station, ik weet niet of zijn vrouw nu wacht in de supermarkt of dat ze bij haar schoonouders op visite is, maar hij kan het vanavond wel vergeten. Bij het kaartje uit de automaat kopen, word ik weer perfect geholpen. 1 halte verder moet ik overstappen op een andere lijn en dan nog drie haltes verder en ik ben weer bij af. Bij het station staat een mevrouw, die me precies kan vertellen hoe ik naar de Tempel 1 kom, volg de groene streep. Er staat nl. een groene streep van het station tot aan de tempel 1 km ver weg. Ik had de tempel de eerste keer niet goed bezien maar hij is best de moeite waard mooie visvijver in de midden. De rest eromheen is helemaal niets, allemaal kraampjes, met spullen die ze verkopen. Een commerciële bende dus. Ik haal mijn laatste stempel en laat me een oorkonde maken kost wel even een tientje. Maar dan heb je ook wat. Nu heb ik eigenlijk wel even genoeg tempels gezien en ik ga een normaal bed in de gewoon hotelletje zoeken. Bij het station moet ik nog 40 min. wachten voor de trein en een dik half uur met de trein. Om halfzeven zit ik bij de Starbucks aan een bakje en zoek een hotel uit. 10 min lopen en een 7/11 in de buurt eens even kijken. Gelukkig hebben ze nog plaats een klein kamertje met alles erop en eraan voor 35 euro ik vind het best en boek meteen voor 2 nachten, zodat ik even bij kan komen. Eerst koffie, dan in bad, daarna even met het thuisfront bellen, wat spullen en eten in huis halen. Twee deuren verder is een heerlijk eettentje waar je voor 650 yen een heel maal kunt kopen. Op mijn hotelkamertje geniet ik van al dat lekkers. Doe nog even de was, maar krijg het niet echt meer schoon. Moe maar voldaan van de afgelopen dag duik ik in mijn opgemaakte westerse bed en ik ben zo vertrokken. Zzzzzzzzzzzzzz
Link voor een filmpje: