Van de rust in de drukte

Donderdag 29 september.
Voor vijven ben ik al wakker, ik neem een douche, een kop koffie en wat broodjes. Het ontbijt is in shifts en dat van mij is pas om 08.30 uur. Om 20 voor 6 ga ik met de Belgische arts naar de ceremonie van het brengen van 2 maaltijden naar Kukay, er zijn drie mensen aanwezig. In Sri Lanka heb ik een soortgelijke ceremonie gezien en daar waren meer dan duizend mensen aanwezig. Het is me een ding, maar niet iets voor mij al dat gedoe. Daarna bekijk ik vanuit de achtergrond de gebedsdienst van de monniken en ik weet nog steeds niet wat ik ervan moet vinden, misschien wel helemaal niets. Wel weet ik dat ze ontzettend goede longen hebben anders kun je dat zingen van die shantra's niet zo lang volhouden. Ik begin de lantaarns te tellen, er moeten zo'n 3.500 tot 4.000 in dit gebouw zitten. In de kelder waar we, daarna door heen lopen zit hetzelfde aantal. Dus in totaal 8.000 ook staan er in die kelder duizenden kleine beeldjes. In het gebouw er naast zie ik later, hangen of staan meer dan 8.000 lantaarns op de begane grond, ik weet niet of daar ook nog een kelder is. De lantaarns zijn allemaal geschonken nadat er iemand is overleden. Tel even mee wat betreft de energierekening 8.000+8.000=16.000 als ieder lampje 10 Watt is dan komt dat neer op 160.000 Watt. Dat betekent dat ze alleen al aan de lantaarns een verbruik hebben van 160 KW en omdat ze continu branden ze per uur 160 KW/h gebruiken. Dat is per dag 24 x 160 KWh = 3.840 KW/h per dag. Dat is evenveel aan lampjes dan een normaal gezin in het hele jaar aan elektrische energie verbruikt. Het is maar dat je het weet. Daarna een lekker ontbijt, hetzelfde als gister en als ik dat op heb, maak ik me klaar om te vertrekken naar Osaka wat in de volksmond wordt aangeduid als Ja???? Gister nog even met Cheap tickets gebeld of ik ook in Tokio kon instappen, zodat ik daar de laatste dagen kan verblijven en niet terug naar Tokushima hoef. Dat kon wel, maar dan moest ik 258 euro betalen. Hoe kun je het bedenken, laat ik een vlucht vervallen moet ik 258 euro betalen. Dan het reisschema maar wat omgooien, zodat ik weer bij Tokushima uitkom. Met de bus, de cablecar, de boemeltrein en de gewone trein beland ik in Osaka. Het zicht tijdens de reis wordt niet alleen belemmerd door de tunnels maar ook door de hevige regenval. Er schijnt weer een tyfoon in de buurt te zijn, afwachten dus. In de middag knapt het toch weer wat op en als ik in Osaka, (de binnenstad noemen ze Namba) aankom druppelt het alleen nog wat. Ik ga naar het guesthouse annex jeugdherberg en check in, pas om 3 uur kan ik me in de 12 persoons kamer op mijn bed installeren. Ik laat mijn rugzak achter en ga eerst naar het busstation. Daar verkopen ze buskaartjes naar Mount Fuji. Het wordt een nachtbus die om 22.00 uur vertrekt en de volgende morgen om halfnegen aankomt. Voor morgen is al uit verkocht, vandaag kan nog wel of zaterdag avond dan ben ik daar zondagmorgen. Zondag lijkt wel een mooie dag te worden dus dan wordt het die, 6.600 yen maar ik spaar een slaapplaats van 3.000 yen uit en ik ben dan ook al een heel eind op weg naar Tokio. Verder loop ik wat rond in een smoor drukke stad en ik moet daar echt aan wennen. Allemaal kleine en grote straten met eettentjes en winkels zover het oog reikt. Ik kom bij een brug dat een kunstobject moet zijn, het moet voor draaiend rad, maar ik zie het niet bewegen. Om drie uur ga ik naar het zeven verdieping tellende guesthouse en check in. Mooi nieuw spul allemaal en het is er ook schoon. Een heerlijk knus plekje waar ik de eerste twee dagen kan blijven. In de keuken ontmoet ik een Poolse jongen en in mijn slaapkamer een Chinese en met elkaar gaan we de stad bekijken. Allemensen wat een drukte je kunt over de koppen lopen, dit is wel heel wat anders dan het dorpse Shikoku. Ik weet niet of mij dit wel zo bevalt. Na het eten gaan we met de metro naar het reuzenrad en dan zie je om een uur of 10 allemaal witte overhemden en donkere broeken vermoeid in de metro zitten, wat een leven en morgen begint het weer van voren af aan. Wat morgen de dag weer gaat brengen dat weet ik niet, morgen eerst maar eens proberen uit te slapen. Het is hier elf uur ik ga op bed. Trusten.

P.S Het verhaal van gisteren was niet helemaal op de site gekomen. Japanse tekens uit de mail van Mei worden niet herkend. Het verhaal staat er nu wel compleet op. (Groetjes aan alle volgers Willy)