Mt Fuji en Tokio

Maandag 3 oktober.
Er is hier op de berg maar heel weinig verbinding, dus ik heb alleen het verhaaltje weg kunnen krijgen. De foto’s zijn nu toegevoegd. Zoals jullie gister misschien hebben gelezen zat ik vannacht in een berghut op Mt Fuji. Een heel speciale overnachting, want voor water moet hier dik worden betaald en ook de andere dingen zijn aardig aan de prijs. Hier boven de wolken heb je een prachtige sterrenhemel en morgen schijnen de eerste zonnestralen door de kleine ramen in mijn bedbunk. Een iets andere bedbunk, dan de anderen, zeg maar gewoon een zoldertje waar 6 ligplaatsen zijn gemaakt door er allerlei dekens en slaapzakken neer te leggen, een bed van 3 x 6 meter. Op de andere verdieping is precies hetzelfde gedaan en ertegenover ook dus je kunt wel uitrekenen 24 slaapplaatsen. Nu slapen we aan onze kant met zijn tweeën, dus we hebben ruimte zat. Aan de andere kant slaapt een Japanse man boven en onder een opa en zijn kleinzoon en de broer van de opa. Het is een traditie dat de opa en de kleinzoon als de jongen 12 is Mt. Fuji oplopen. Zij komen bij dit 6e station pas binnen als het al donker is, eten en duiken dan meteen in bed. Wij een Israëlische betweter, de Japanse man en ik blijven nog even zitten. Zij gaan morgenvroeg naar boven en ik moet eerst ook weer twee stations naar boven om op de juiste track terecht te komen. De Japanse man: Muzoekie belt nog ongevraagd voor mij met de busmaatschappij en regelt voor morgen een reservering. Ook maakt hij me precies duidelijk, hoe ik morgen moet lopen en welke bussen ik moet nemen. Ik bestel nog een heet water voor mijn koffie en krijg er nog één gratis, omdat ik gast ben. Toch leuk in deze aparte wereld op de berg. Voor de zekerheid trek ik, als we op bed moeten, mijn lange onderbroek aan en dat is om acht uur. Eerlijk gezegd ik heb het ook wel gehad, ik ben doodmoe en wil er wel in. Het is de bedoeling dat je in de slaapzak gaat en dan onder de dekens. De petroleumkacheltjes staan op het hoogst te snorren, want het is hier buiten - 5 graden, maar ze kunnen het goed warm houden. Om 12 uur word ik wakker en heb het aardig benauwd. Ik trek mijn Long John maar weer uit en heb moeite om weer in slaap te komen. Maar het lukt me toch weer en na nog twee keer wakker te zijn geworden, worden we om 5 uur gewekt. Aan het ontbijt doe ik niet mee: rijst, soep en nog een paar vreemde dingetje. Nee ik heb mijn voorzorgen genomen en mijn eigen brood, beleg en koffie meegenomen. Alleen het warme water moet ik kopen. De zon kleurt als hiju opkomt mooi rood, maar het echte opkomen krijg ik niet te zien. Ik probeer nog wat met de opa en de jongen van 12 te praten maar dat gaat niet best. Muzoeki probeert nog wat te tolken, zodat ik er achter kom dat het een traditie is. Ik geef ze een klompje en een foto van de tulpen en ik word gewaar dat er in deze streek ook veel tulpen worden verbouwd. Muzoeki geef ik hetzelfde voor de hulp die hij mij heeft gegeven. Om 6 uur start ik met de beklimming en het is nog even moeilijk als gister, maar als ik achterom kijk zie ik de anderen ook zwoegen om omhoog te komen. Het beeld naar beneden is prachtig en ik neem dan ook verscheidene foto's. Als ik af moet slaan naar beneden, geef ik een fluitsignaal en zwaai de anderen goeiedag. De oudjes en de jongen zijn dan nog niet te zien. Dik twee uur daal ik naar beneden het eerste stuk over de rotsen, me vasthoudend aan de kettingen die aan de zijkant hangen en het laatste stuk steil naar beneden door het gruis. Het laatste half uur begint het geleidelijk te regenen maar eindelijk is daar het 5e station. Ik haal mijn bagage uit de locker en koop een T-shirt van Mt. Fuji, normaal doe ik dat nooit maar deze was wel heel speciaal en zo ook deze beklimming en overnachting op de berg. Een nacht, die ik voor geen goud zou hebben willen missen en waar ik dus toevallig tegenaan ben gelopen, omdat ik een stukje verkeerd ben gelopen. Ik haal een flesje heet water en wacht in de wachtruimte op de bus, die duurt nog wel anderhalf uur en die brengt me dan naar Fuji station, daar heb ik een directe verbinding naar Tokio. Dan moet ik wat zien te vinden waar ik kan slapen en zien of ik de stank weer van mezelf af kan krijgen. Het slapen regelen is zo gebeurd, voor 20 euro heb ik een plekje via booking.com. Een bed op een vier persoons kamer dat uitzicht heeft over een rivier in Tokio. De busreis na Fuji San duurt twee uur en als ik in Google maps het adres waar ik naartoe wil intik, geeft hij precies aan welke metro's ik moet hebben en waar ik over moet stappen. Om vier uur ben ik stinkend en wel in het hostel, pak eerst alles uit mijn rugzak, want die stinkt behoorlijk. Deze hang ik buiten op het balkon, samen met mijn schoenen om ze eens lekker door te laten luchten. Dan neem ik een douche (boven op de berg hebben ze geen douche en om je tanden te poetsen moet je je eigen water gebruiken). Ik scheer me en neem daarna een heerlijke bak koffie. Om mijn kleren te wassen moet ik naar een andere locatie ongeveer 5 min. lopen, daar stop ik alles in de wasmachine en ga zelf naar de keuken om wat noedels te eten en een biertje te drinken. Als ik na een gesprekje met een ex hacker en computer beveiliging specialist hier weer terug kom kan alles in de droger. Als ik in die tijd dat hij nodig heeft, de oudste tempel van Tokio bekijk en terugkom is alles droog. Op de weg terug haal ik mijn eten, wat ik in het keukentje (want het is hier niet erg groot) klaar maak en op eet. Na zo'n enerverende dag wil ik ook wel op bed dus duik ik om 10 uur onder de lakens, de dekens hoeven er nog steeds niet bij. Morgen maar zien wat Tokio mij brengt. Tot morgen.