Verliefd op een eiland.

Zondag 9 oktober.
Ik had er beter toch drie kunnen nemen, bedjes bedoel ik want twee ligt redelijk hard. Als ik om halfzeven wakker word, moet ik eerst naar de wc. Waarom vertel ik dat nu omdat dit wc-systeem iets is wat ik nog nooit heb gezien. Een toiletpot met daaronder een diep gat, maar het ruikt niet, dus ik ben benieuwd hoe dat werkt. Het blijkt met onderdruk te werken een ventilator zorgt ervoor dat er in de wc-pot overdruk ontstaat, de ontlasting valt gewoon in een septic tank. Daarna maak ik een kleine wandeling, want het regent hier pijpenstelen, vannacht heeft het ook nog flink geflitst. De wandeling is inderdaad van korte duur en na wat foto's van brug en oceaan ga ik snel weer terug. Daar heeft de eigenaar een heerlijk bakje koffie gezet, een paar stukjes Franse kaas en wat eigengemaakte jam, samen met mijn meegebrachte bruine broodjes met boter, heb ik een prima ontbijt. Er moet nog een geluidsmixer worden afgesteld en daar mag ik dan ook even naar luisteren. Hij kan best een beetje tokkelen (of is het Fokkelen). Ik krijg nog 3 mandarijnen mee voor onderweg en om 20 over 8 krijg ik een seintje dat we over 10 min. vertrekken, oké Dikken San roept hij er altijd achter aan. Hij woont hier al 18 jaar en er wordt hier gerepeteerd met een band. Het huis is op een soort van industrieterrein, dus het geluid maakt niet uit. Hij is getrouwd geweest met een 20 jaar jongere vrouw en heeft een kind van 8. Die komen nog wel regelmatig hier, maar als het te lang duurt is het heibel. Als ik hem bij vertrek vraag of de deur niet op slot moet, vertelt hij dat hij niet eens weet waar de sleutel is. Vorig jaar is hij vier weken naar Thailand geweest en dan is de boel ook gewoon open. Hij zet me af bij Tempel 1 en verontschuldigt zich dat hij vanavond vol zit, maar mocht ik in nood komen mag ik altijd bellen. Ik koop de verzamelplaat die nog ontbrak aan mijn collectie en het blijkt toch weer net anders te zijn dan ik dacht, het verzamel item bestaat uit vier delen van hard karton i.p.v. zoals ik dacht een poster. Ternauwernood kan ik het op een veilig plekje in de rugzak krijgen, die steeds zwaarder wordt. Ik moet er maar weer eens flink doorheen. Omdat ik toch nog wat te doen moet hebben, loop ik naar T2 en T3, daar is me onlangs een slaapplaats aangeboden, maar ik weet niet meer precies waar. Ik probeer het nog maar eens bij Booking.com en heb succes er is een guesthouse, 22 km verderop in Kamojima tussen T 10 en T11, die nog een bedbunk heeft op een vrouwenkamer. Dat vind ik geen enkel probleem, ik red me er wel mee. Na T 4 verlaat ik de tempelroute en snijd ik wat af. Ik loop dan rustig door de landerijen, waar ook vandaag op zondag allemaal kleine boeren met hun vrouwen op het land aan het werk zijn. Bij een Lawson haal ik een lekker bakje kohy (zo noemen ze koffie in het Japans) ik het neem mee naar een onbemande wasserette op de hoek van de straat en rustig geniet ik van het lekkere bakje. Er zijn hier wasmachines voor 28 kg wasgoed, daar kan de wekelijkse was in van een gezin van 8 personen. Veel mensen wassen hier niet thuis, maar in zulke wasserijen, ik vind het erg handig en verstandig. Ik moet nog doorlopen om op tijd bij mijn slaapplaats te zijn. Ik had gemaild dat ik er om 4 uur zou zijn. Via een mooi pad langs de rivier, waar ze in zalm staan te vissen ik steek een brug over, waar het pad voortgaat in de kwelder van de rivier. Ook hier is allemaal landbouw met bruggen en groenten, het laatste stukje door de stad en na goed 30 km sta ik voor het guesthouse. Vader en dochter runnen het guesthouse en het was een vergissing dat ik op de vrouwenkamer kwam, ik ben gewoon ingedeeld in de 6 persoons mannenkamer. Ik moet zeggen ik heb nog nooit zo'n mooi en schoon guesthouse gezien met mooie ruime bedbunks, met licht en een aansluiting om alles op te laden. Het guesthouse, heeft 6 mannenbunks en 6 vrouwenbunks en een Japanse tatamie kamer voor twee. Zeker iets om te onthouden, ook omdat er een shop vlakbij is, gratis wassen, koffie en thee mijn liefje wat wil je nog meer. Ik doe dus mijn was, heb ik morgen iets fris om aan te trekken en drink een paar bakken koffie. Daarna haal ik mijn eten bij de shop, sla, pittige kip in sesam en een aardbeientoetje en natuurlijk een biertje voor de laatste nacht op Shikoku, het eiland waar ik wel een beetje verliefd op ben geworden. De vriendelijke mensen, het natuurschoon en hun gewoontes. Beslist een reden om nog eens terug naar dit eiland te komen. 11 uur gaat het licht uit, maar dat haal ik niet, ben van te voren al vertrokken.