Gezond oud worden.
Door: Dicky Dikken
Blijf op de hoogte en volg Dicky
10 Oktober 2016 | Japan, Tokio
Maandag 10 oktober.
Het nadeel als je een paar biertjes neemt en je slaapt in een bovenbed is, dat je als oude man er weleens uit moet en dat is dan altijd een heel geheister. Om halfacht is het tijd om uit bed te komen, ik doe lekker rustig aan. Ik haal mijn ontbijt bij de shop tegenover mijn guesthouse en met de koffie van het huis word ik pas echt wakker. Iedereen is al weg en ik heb nog een gesprek met de baas over het wielrennen, hij is een fervent wielrenner. Als zijn vrouw erbij komt, geef ik haar twee klompjes als souvenir. Ze valt me om de nek zo mooi vindt ze het. En daarna krijg ik gebakken koekjes en stickers en wordt de dochter opgetrommeld, die een mooie kalebas, die door opa is gemaakt en versierd, voor mij meebrengt. Daarna zijn het wel 10 keer over en weer “arigato's goi sa masse” en dan peer ik hem. Een goed adres, wel een beetje formeel maar dat is de Japanse stijl. Als ik een stuk omloop, omdat ik nog een winkel zoek voor wat spullen om mee te nemen, kom ik in een soort park aan een rivieroever. Daar is een hele ploeg senioren bezig het gras te maaien en de boel netjes te maken. Als ik de groep op de foto wil nemen spreekt een vrouw mij in goed Engels aan en vraagt waar ik vandaan kom. Uit THE Netherlands antwoord ik en ik vraag haar wat voor een groep dit is. Het is een actieve groep senioren die al 11 jaar deze rivieroever schoon en mooi houdt. Als ik vraag hoe oud ze is geeft ze aan dat ze 73 is en dat zou je haar echt niet geven. Ik geef haar een klompje en zet de pas er weer in. 100 m verder hoor ik achter me geroep en twee vrouwen op de fiets, vragen of ik met de groep wil theedrinken, daar waren ze net aan toe. Met een man of twaalf 5 vrouwen en een stuk of 7 mannen is het een gezellige boel, de één heeft broodjes, de ander thee en weer een ander een soort rijstdrank. Een heerlijke frisse drank met rijst erin wat je op moet lepelen. Er worden allerlei vragen gesteld en de vrouw vertaalt het allemaal. Ik krijg allerlei ossetai en mijn rugzak puilt haast uit van het eten. Ook krijg ik nog een prachtige wandelstok aangeboden, van bamboe met de wortel er nog aan, helaas kan ik die niet meenemen en om hem aan te nemen en op het vliegveld te laten staan vind ik ook zonde. Ik krijg alleen het bandje om mijn eigen stok gebonden. Bij deze groep zitten veel fitte oude mensen. Misschien is dit wel de oplossing, ga met elkaar het park schoonmaken en heb veel plezier met elkaar i.p.v. achter de geraniums te zitten. Ze zwaaien en roepen take care, als zij weer aan het werk gaan en ik weer verder loop. Even verder vraag ik in een shop waar ik bepaalde dingen kan krijgen en nadat ze me dat met behulp van Google maps hebben uitgelegd, krijg ik ook weer koekjes en een blikje thee aangeboden. Een km verder in de shop haal ik wat dingen en daarna duik ik een specifiek Japanse eettent binnen. Als je echt lekker en goedkoop Japans wilt eten, moet je rond het middaguur op zoek gaan naar een eettentje, waar heel veel auto's voor staan. Je weet dan dat het eten daar goed is. Er staat van alles uitgestald, wat je koud eet zet je op je blad en wat je warm eet, daar neem je een nummer van mee. Dat wordt later aan je tafel gebracht. Thee en water is gratis en kun je zoveel drinken als je wilt. Ik heb een stuk gebakken zalm, een soort van haringen in het zuur met uien en een kipschnitzel met salade voor 720 yen. Daarna ga ik naar het station en om halftwee zit ik in de Starbucks in Tokushima aan de koffie mijn verhaal te schrijven. Daar tref ik nog een Belg, die zijn voettocht langs de tempels, die hij vorig jaar is gestart nu weer oppakt. Hij begint bij nr 24 en ziet wel hoe ver hij in 4 weken komt. Op zoek naar wat souvenirs voor thuis, loop ik nog een keer met volle bepakking Tokushima in. Daar val ik midden in een animatie festival en die zijn hier immens populair. Een groot deel van de mensen gaat verkleed en geschminkt als animatie figuur. Ik moet zeggen het heeft ook wel wat weg van de gay-pride, het is een lust voor het oog om te zien en het is in Japan echt een bepaalde beweging. Om kwart over vier ga ik met de bus naar het vliegveld, heb dan nog wel drie uur voor mijn vliegtuig vertrekt, maar ik heb nog wel wat te doen. Ik heb zoals ik op de heenreis ook heb gedaan, een rol keukenfolie gekocht en daar wikkel ik mijn rugzak mee in. Het spul dat ik tijdens de reis nodig heb, doe ik in mijn kleine rugzak en dat neem ik mee als handbagage. Daar horen dan ook de pijpen van mijn broek bij, want die heb ik, denk ik na de berichten over nachtvorst wel nodig. Ik check mijn rugzak in en krijg een raamplaats, zodat ik als ik straks land Tokio bij nacht kan zien. In de speciale uitkijkhal van het vliegveld van Tokushima,, zie ik nog een keer de zon ondergaan, terwijl er een vliegtuig staat te wachten om mensen van A naar B te brengen, ik besef me dat ik over twee uurtjes dit mooie eiland met zijn vriendelijke bewoners ga verlaten. Wel hoop ik nog een keer terug te komen en wie weet snel. Ook de vliegtuigen vliegen hier op tijd en precies 20 over acht gaan we de lucht in om een uurtje later in Tokio weer te landen. Van Haneda Airport is het 20 min. met de metro en 8 min. lopen althans volgens Google Maps. Laat die Maps nu gelijk hebben. Na het landen, het was bewolkt dus heb ik maar heel even de lichtjes van Tokio kunnen zien, maar wel heel veel, loop ik nog geen twee uurtjes later dan mijn vertrek uit Tokushima, binnen bij mijn capsule Inn. Dit moet je een keer hebben geprobeerd, het is net of je al in je doodskist ligt. Alleen heb je hier een ventilator en een wekkerradio. Ik loop nog even de buurt in om wat eten en drinken voor morgen te kopen. En dan ga ik nog even in de spa, waar je gratis gebruik van kunt maken. Een heerlijk warm bad als afsluiting van Japan. Mensen tot morgen. Als de spa morgenvroeg open is begin ik met de spa. Trusten.
Het nadeel als je een paar biertjes neemt en je slaapt in een bovenbed is, dat je als oude man er weleens uit moet en dat is dan altijd een heel geheister. Om halfacht is het tijd om uit bed te komen, ik doe lekker rustig aan. Ik haal mijn ontbijt bij de shop tegenover mijn guesthouse en met de koffie van het huis word ik pas echt wakker. Iedereen is al weg en ik heb nog een gesprek met de baas over het wielrennen, hij is een fervent wielrenner. Als zijn vrouw erbij komt, geef ik haar twee klompjes als souvenir. Ze valt me om de nek zo mooi vindt ze het. En daarna krijg ik gebakken koekjes en stickers en wordt de dochter opgetrommeld, die een mooie kalebas, die door opa is gemaakt en versierd, voor mij meebrengt. Daarna zijn het wel 10 keer over en weer “arigato's goi sa masse” en dan peer ik hem. Een goed adres, wel een beetje formeel maar dat is de Japanse stijl. Als ik een stuk omloop, omdat ik nog een winkel zoek voor wat spullen om mee te nemen, kom ik in een soort park aan een rivieroever. Daar is een hele ploeg senioren bezig het gras te maaien en de boel netjes te maken. Als ik de groep op de foto wil nemen spreekt een vrouw mij in goed Engels aan en vraagt waar ik vandaan kom. Uit THE Netherlands antwoord ik en ik vraag haar wat voor een groep dit is. Het is een actieve groep senioren die al 11 jaar deze rivieroever schoon en mooi houdt. Als ik vraag hoe oud ze is geeft ze aan dat ze 73 is en dat zou je haar echt niet geven. Ik geef haar een klompje en zet de pas er weer in. 100 m verder hoor ik achter me geroep en twee vrouwen op de fiets, vragen of ik met de groep wil theedrinken, daar waren ze net aan toe. Met een man of twaalf 5 vrouwen en een stuk of 7 mannen is het een gezellige boel, de één heeft broodjes, de ander thee en weer een ander een soort rijstdrank. Een heerlijke frisse drank met rijst erin wat je op moet lepelen. Er worden allerlei vragen gesteld en de vrouw vertaalt het allemaal. Ik krijg allerlei ossetai en mijn rugzak puilt haast uit van het eten. Ook krijg ik nog een prachtige wandelstok aangeboden, van bamboe met de wortel er nog aan, helaas kan ik die niet meenemen en om hem aan te nemen en op het vliegveld te laten staan vind ik ook zonde. Ik krijg alleen het bandje om mijn eigen stok gebonden. Bij deze groep zitten veel fitte oude mensen. Misschien is dit wel de oplossing, ga met elkaar het park schoonmaken en heb veel plezier met elkaar i.p.v. achter de geraniums te zitten. Ze zwaaien en roepen take care, als zij weer aan het werk gaan en ik weer verder loop. Even verder vraag ik in een shop waar ik bepaalde dingen kan krijgen en nadat ze me dat met behulp van Google maps hebben uitgelegd, krijg ik ook weer koekjes en een blikje thee aangeboden. Een km verder in de shop haal ik wat dingen en daarna duik ik een specifiek Japanse eettent binnen. Als je echt lekker en goedkoop Japans wilt eten, moet je rond het middaguur op zoek gaan naar een eettentje, waar heel veel auto's voor staan. Je weet dan dat het eten daar goed is. Er staat van alles uitgestald, wat je koud eet zet je op je blad en wat je warm eet, daar neem je een nummer van mee. Dat wordt later aan je tafel gebracht. Thee en water is gratis en kun je zoveel drinken als je wilt. Ik heb een stuk gebakken zalm, een soort van haringen in het zuur met uien en een kipschnitzel met salade voor 720 yen. Daarna ga ik naar het station en om halftwee zit ik in de Starbucks in Tokushima aan de koffie mijn verhaal te schrijven. Daar tref ik nog een Belg, die zijn voettocht langs de tempels, die hij vorig jaar is gestart nu weer oppakt. Hij begint bij nr 24 en ziet wel hoe ver hij in 4 weken komt. Op zoek naar wat souvenirs voor thuis, loop ik nog een keer met volle bepakking Tokushima in. Daar val ik midden in een animatie festival en die zijn hier immens populair. Een groot deel van de mensen gaat verkleed en geschminkt als animatie figuur. Ik moet zeggen het heeft ook wel wat weg van de gay-pride, het is een lust voor het oog om te zien en het is in Japan echt een bepaalde beweging. Om kwart over vier ga ik met de bus naar het vliegveld, heb dan nog wel drie uur voor mijn vliegtuig vertrekt, maar ik heb nog wel wat te doen. Ik heb zoals ik op de heenreis ook heb gedaan, een rol keukenfolie gekocht en daar wikkel ik mijn rugzak mee in. Het spul dat ik tijdens de reis nodig heb, doe ik in mijn kleine rugzak en dat neem ik mee als handbagage. Daar horen dan ook de pijpen van mijn broek bij, want die heb ik, denk ik na de berichten over nachtvorst wel nodig. Ik check mijn rugzak in en krijg een raamplaats, zodat ik als ik straks land Tokio bij nacht kan zien. In de speciale uitkijkhal van het vliegveld van Tokushima,, zie ik nog een keer de zon ondergaan, terwijl er een vliegtuig staat te wachten om mensen van A naar B te brengen, ik besef me dat ik over twee uurtjes dit mooie eiland met zijn vriendelijke bewoners ga verlaten. Wel hoop ik nog een keer terug te komen en wie weet snel. Ook de vliegtuigen vliegen hier op tijd en precies 20 over acht gaan we de lucht in om een uurtje later in Tokio weer te landen. Van Haneda Airport is het 20 min. met de metro en 8 min. lopen althans volgens Google Maps. Laat die Maps nu gelijk hebben. Na het landen, het was bewolkt dus heb ik maar heel even de lichtjes van Tokio kunnen zien, maar wel heel veel, loop ik nog geen twee uurtjes later dan mijn vertrek uit Tokushima, binnen bij mijn capsule Inn. Dit moet je een keer hebben geprobeerd, het is net of je al in je doodskist ligt. Alleen heb je hier een ventilator en een wekkerradio. Ik loop nog even de buurt in om wat eten en drinken voor morgen te kopen. En dan ga ik nog even in de spa, waar je gratis gebruik van kunt maken. Een heerlijk warm bad als afsluiting van Japan. Mensen tot morgen. Als de spa morgenvroeg open is begin ik met de spa. Trusten.
-
10 Oktober 2016 - 17:44
Henk Van Der Veen:
Dick prettige reis en bedankt voor alle mooie verhalen. -
10 Oktober 2016 - 19:35
Ineke:
Hele goede terugreis en tot snel. Dikke tut. -
10 Oktober 2016 - 22:56
Foppe En Margreet:
Goede reis, en bedankt voor de mooie verhalen het was net
Of waren we een beetje met je mee.
-
11 Oktober 2016 - 14:14
Jan Jonker:
Ik heb van de verhalen genoten al was ik er zelf bij bedankt Dicky -
11 Oktober 2016 - 14:14
Jan Jonker:
Ik heb van de verhalen genoten al was ik er zelf bij bedankt Dicky -
11 Oktober 2016 - 14:14
Jan Jonker:
Ik heb van de verhalen genoten al was ik er zelf bij bedankt Dicky -
11 Oktober 2016 - 14:14
Jan Jonker:
Ik heb van de verhalen genoten al was ik er zelf bij bedankt Dicky -
11 Oktober 2016 - 16:31
Marian Reekers:
Ook ik heb van je verhalen genoten en van je mooie foto's
Bedankt en een goede reis terug
Groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
