Peru

Het wordt steeds vroeger, 20 over vier is het als ik wakker ben. Heel voorzichtig pak ik mijn spul en ga naar de grote eetzaal beneden. Maak koffie en van mijn tortilla kan ik een heel lunchpakket maken zo groot was hij, beetje extra zout voor het zweet, kom ik de dag wel weer door. Fruit sleep ik niet meer mee, dat koop ik wel onderweg. Ik denk dat ik Leon laat liggen en een uitstapje maak naar het echte Spaanse land. Leon ligt in een punt van de route, dan loop je eerst 20 km noordwest en dan 20 km zuidwest. En zoals jullie weten heb ik een hekel aan teveel lopen. Het is ook de laatste mogelijkheid om van de route af te wijken, zonder om te lopen. De rest van de route gaat alleen maar west. Langzaam worden ze wakker en komen er meer mensen in de eetzaal. Het weer lijkt goed dus om zes uur peer ik hem. Ik ga naar de poort, bleek hij de hele tijd al open te zijn nou ja. Het is nog donker en het is moeilijk pijlen zien in de stad, eenmaal uit de stad is het almaar rechtdoor. Voor me loopt een vrouw die er aardig de sokken in heeft.Ik wil haar vragen of ze mijn drinkslang even aan wil geven, maar het is moeilijk haar te bereiken. Als ik haar heb ingehaald, raken we aan de praat een Amerikaanse die verhuisd is naar Peru. Een paar jaar geleden heeft ze een fietstrip 5.000 km door Amerika en nu dit. Een hartstikke leuk mens om mee te praten we wisselen email uit voor als ik in Peru kom, dan kan ik haar schrijven en geeft ze me allerlei informatie. Een paar kilometer verder tref ik de Fransman weer, waar ik een paar dagen geleden mee heb gelopen, hij heeft gister weer meer dan 50 gedaan en is nu helemaal stuk. Hij blijkt een politieman uit Frankrijk te zijn. Hij stopt tien km voor mij. We lopen, ik wist het niet op de meseta, en het valt best mee, zo lang zijn die stukken niet de afsluitdijk is langer. In het veld loopt een herder met een grote kudde schapen, twee kleine hondjes houden ze bij elkaar, een aardigheid om te zien. Als ik zit te eten in Sohagon, krijg ik het toppunt te zien een groep witrussen stapt om twee uur uit de bus en gaat een uur op de camino wandelen, met een gids. Samen met een Canadese jongen, die ook 50 heeft gedaan loop ik het laatste stuk, koop wat spul en zoek naar een refugio of auberge, ik beland in een dorps refugio die door vrijwilligers wordt gerund. Iedereen helpt mee en het is ontzettend gezellig een voorstelrondje geeft aan dat er 12 nationaliteiten binnen zijn. Het eten is simpel maar goed en de afwas moeten we met zijn allen doen. Morgen naar Leon van ????, is dat een kleine 50 dus kop er maar weer voor. Ik ga op bed welterusten.