Van Madrid naar Amsterdam

Via Madrid naar Amsterdam, is de vlucht die ik om 06.55 uur heb. Goed twee uur gaan we uit het café, naar de kamer van Gernot, 'k pak mijn rugzak en slenter via de oude stad naar de taxistandplaats. De regen komt nog steeds met bakken uit de lucht. Besef dat dit werkelijk de laatste meters van deze trip zijn, die ik lopend af leg in een vreemd land. Een vreemd gevoel. De vijftien kilometer zijn met de taxi zo genomen en eenmaal bij de luchthaven aan gekomen is er alleen een schoonmaakster bezig de vloer te poetsen. Ineens realiseer ik me, dat mijn broek is gescheurd, mijn trui stinkt en mijn schoenen nodig moeten worden gepoetst en dat ik ongeschoren ben. Na een koffie val ik op een bank in slaap, maar gelukkig, op tijd ben ik weer wakker. Check in en vergeet mijn zakmes in mijn rugzak te doen, pleite, sorry Hielke, ik heb er menig broodje mee gesmeerd, worst mee gesneden en mijn hele stok besneden. Alles gaat nu in een sneltreinvaart, voor ik het weet zit ik boven Madrid, zie nog net Americo, het paard van Sinterklaas, loop in mijn schooiers kloffie tussen de zakenmensen in driedelig grijs en ben alweer op weg naar Amsterdam. En dat alles terwijl Pluvius Spanje goed bedeeld en Bernhard in Wenen 31 graden heeft. Het gaat wel erg snel, wat ik in drie maanden te voet heb afgelegd, gaat in drie uur met de bus 20 minuten met de taxi en een keer een uur en een keer twee uur met het vliegtuig om vervolgens de laatste anderhalf uur met de auto op hetzelfde punt weer terug te komen. Wel met veel meer eelt onder mijn voeten, bruiner, slanker en een hele rugzak vol mooie belevenissen en avonturen. De reis gaat voorspoedig en eenmaal op Schiphol aangekomen wil ik zo snel mogelijk naar de uitgang, Willy en Sem staan daar te wachten. Als ik de bagageruimte in kom zie ik hen al staan, even kijkt Sem vreemd, maar dan is het zwaaien en lachen, dat is even slikken. Mijn rugzak rolt als eerste van de band, maar mijn stok is er niet bij. Na tien minuten ga ik informeren, hij is nog in Madrid en wordt nagezonden. Dat het invullen van een formulier traag kan weet ik, maar zo traag, misschien is het ook wel het gevoel. Eindelijk kan ik naar buiten en krijg een dikke krup van de kleine man een dikke kus van Willy en een ballon met welcom back. We drinken nog wat op Schiphol, kletsen bij en rijden terug naar Friesland. In Hoorn nog even naar Macdonald, later begrijp ik waarom en dan richting Leeuwarden. Willy heeft de stembiljetten mee genomen, we rijden dus eerst langs het stembureau en doen wat we mogen doen in dit land. De laatste 100 meter wordt ik uit de auto gezet en moet lopen. Met Sem aan de hand loop ik de straat binnen, waar een bordje mij de weg wijst naar de volgende aulbuerge 100 m verder. Een goeie denk ik. Mijn familie en een aantal buren staan te kijken hoe ik de finish passeer. En dan zijn er de felicitaties, de Kussen, de bloemen en niet te vergeten de wijn. Daarna is het een komen en gaan van kennissen, vrienden, collega's en buren, ze drinken wat, kletsen wat, diverse trouwe bezoekkers van de site, ontmoeten elkaar voor het eerst. Dingen als "zo jij bent Jan GPS" en in dat stukje stond dit en in dat stukje stond dat, hoor ik om me heen. Om acht uur wandelt het Goutumer - Shanty en Balladkoor de straat binnen. Op een of andere manier had ik het verwacht. Het is nl zo; dat als er ergens bier is, ze dat in Goutum ruiken en er op afkomen. Nee zonder flauwe kul jongens, geweldig. De voorzitter spreekt me mooie woorden toe en heet me weer van harte welkom in het koor. Ik zal proberen de cijfers van Fokke op het hoge niveau te houden. Daarna worden er een aantal nummers gezongen, waaronder die van de Spaanse dames. Na drie nummers trek ik mijn trui aan en neem mijn plekje weer in, krijg te horen dat de schoenen wel zwart moeten zijn, maar het is goed, to be back home. Dat ik in twee dagen twee uur heb geslapen, merk ik niet eens en als we later in de beslotenheid van de familie nog wat na zitten te praten, kak ik als een pudding in. Op bed val ik als een blok in slaap Zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz, om de volgende morgen om tien uur weer wakker te worden. Alle mensen ontzettend bedankt, zij die dit mogelijk hebben gemaakt, maar ook degene die mijn terugkomst met mij hebben willen vieren bedankt.