Hiroshima

Donderdag 1 september
Woensdagavond
Als ik de stad in loop om iets te eten is het zalig weer en omdat er geen terrassen zijn, zit ik een half uur op een muurtje de mensen te bekijken. Iedereen is druk en op weg ergens naar toe. Nog steeds lopen er heel veel vermoeide meneren in een donkere broek en wit overhemd naar hun bus of tram te zoeken. Op de gok loop ik een straat in, om een ommetje te maken, met mijn gps kom ik toch wel weer bij mijn guesthouse en drie keer links is ook weer naar hetzelfde toe lopen. Datzelfde geldt trouwens ook voor drie keer rechts. Als ik een eindje op streek ben, herken ik de buurt en ga op zoek naar een groot gebouw. Volgens mij moet daar een grote supermarkt in zitten. Het blijkt niet een supermarkt te zijn, maar een immense speelhal, met op de begaande grond een kermis voor de kinderen, twee keer zo groot als een verdieping van V&D. Op dezelfde verdieping zit een gigantische gokhal met wel meer dan 1.000 gokkasten, die wel voor 90% zijn bezet. Tientallen mannetjes in mooie pakjes lopen af en aan om geld te wisselen voor munten en andersom. Het is een oorverdovend lawaai en ik loop met de mond open te kijken naar de goklust van die Japanners. Wat eten betreft ga ik voor hetzelfde restaurant als twee dagen geleden, dat heeft me prima voldaan. Als ik bij het bestellen op het plaatje van de sla wijs en met mijn hand een grote bult maakt, weet de ober precies wat ik bedoel en ik laat het me lekker smaken. Bij het guesthouse zijn weer allemaal nieuwe slapers, een zakenman uit Vietnam en een vrouw uit? Het enige wat ze kan zeggen is dag en meer zal ik ook niet met haar converseren. Ik neem nog een koffie en een biertje en duik dan het bed in. Morgen naar Hiroshima ben heel benieuwd. Trusten.
Donderdag 1 september.
Als ik wakker word liggen er weer twee nieuwe mensen op de kamer, ik heb ze niet gehoord. Eén slaapt met een kapje voor de mond, een beetje een raar gezicht, je ziet ze wel meer lopen. Een paar lekkere bakken koffie, een douche en een paar koekjes en ik ben ready to go. Ik ga lopend naar de haven zo'n 7 km verderop, maar eerst moet ik het pakket nog bij het postkantoor nog afleveren. Met hulp kom ik er wel uit om de formulieren in te vullen en is er nu een pakketje van mij uit Japan onderweg naar huis. Mijn Shikoku Henro strooien hoed zit er ook in, dat was zo'n onhandig ding, maar wel een mooi aandenken. Langs dezelfde route als gister, loop ik naar de haven de laatste drie kilometer zijn anders en de laatste anderhalf gaan door een tunnel. Het is de eerste keer dat ik door een tunnel loop en het heeft zo zijn voor en nadelen. De zon schijnt er niet, dus is het lekker fris. Het is een oorverdovend lawaai, maar dan kun je mooi mee galmen met de muziek op je koptelefoon. Nee zonder gekheid het is prima te doen, een half uur voordat de boot vertrekt arriveer ik bij de terminal en koop een kaartje. Mazzel buitenlanders halve prijs 2.000 yen voor een overtocht van meer dan twee uur. Voor ik aan boord ga, was ik me nog even en trek een ander shirt aan. Het shirt waar ik in heb gelopen is drijfnat van het zweet, dus ik spoel het meteen maar even uit in de wasbak. Aan boord laat ik het in de wind drogen, als ik in Hiroshima ben is het weer droog. Onderweg passeren we de straat van Kaikyo een druk bevaren route voor de scheepvaart. Later in de week wil ik weer teruglopen via de Kurushima Kaikyo bridges een 50 km lang traject van Onomichi naar Imabari City maar daar over later meer. De boottocht gaat tussen allemaal eilandjes door en vaart via Kure naar Hiroshima. Het is jammer dat het heiig is, maar toch is het een mooi boottripje. Op de boot kun je gratis heet water tappen, zo ik slobber mijn meegebrachte noedels op. Omdat ik geen chopsticks bij me heb doe ik dat met mijn mes wat ook prima gaat. Je merkt dat ik nog niet gewend ben, hoe het hier gaat, ik had die spullen gewoon standaard in mijn rugzak mee moeten hebben, net als een beker, koffie heb ik wel. Als ik later wat koffie in mijn omgespoelde noedels beker drink, smaakt hij wat naar curry, maar een kniesoor die daar op let. Een prachtige trip en voor ik het weet meren we af in Hiroshima. Een vreemd gevoel om hier te staan waar zich 6 augustus 1945 zoveel ellende heeft voor gedaan. Met het boemeltje naar Hiroshima station en dan naar lappie het guesthouse. Als ik het station uitkom 300 m naar rechts en dan 200 m schuin links af niet te missen toch. Wel dus als je aan de andere kant het station uit komt. Even vragen en ik word weer op het goede spoor gezet. Als ik onder het immense station doorloop en het weer probeer ben ik zo op de juiste plaats. Een nette kamer met vier plaatsen in een kamer voor 2.200 yen is niet gek. Ik bespreek meteen voor twee dagen. Een lekkere douche en twee bakken koffie waarvan één op het dakterras, maken me weer een tevreden man. De grootsheid van dit alles verbaast me elke keer weer. Dit zijn allemaal steden van meer dan 5.00.000 inwoners op een heel klein stukje land. Om goed zes uur het begint al te schemeren, ik loop het centrum van Hiroshima in. Van mijn stekje af is het ongeveer 3 km in een rechte lijn naar het A bom monument en dat wil ik ook graag bij avond zien. Tot aan het monument zijn het voornamelijk dure winkelstraten met opgetutte dametjes en naar huis snellende meneren in jawel, donkere broek en witte overhemd. Het is niet op straat, maar als ik een trap naar beneden loop om te kijken wat daar is, blijken daar ook allemaal winkeltjes te zijn. En opeens ben ik er het monument, een bouwval, voor de helft vernietigd door de atoombom die 600 meter hierboven is ontploft. Rare gewaarwording. Op een bankje aan de overkant in het park eet ik mijn bij de 7/11 gekochte sushi op. Het is een heerlijke rustige avond heel anders dan de avond van 6 augustus 1945. Ik wandel nog wat door het memorial park en neem het boemeltje naar Lappy. Onderweg haal ik twee blikjes bier voor op het dakterras, die heb ik vandaag wel verdiend. De verbindingen zijn hier goed zodat ik gelukkig nog even met thuis kan bellen i.v.m. het tijdsverschil is dat soms best wel lastig. Het is nog heerlijk weer om even lekker op het dakterras te zitten dus tot morgen maar weer.