Een hele tippel.
Door: Dicky Dikken
Blijf op de hoogte en volg Dicky
23 September 2016 | Japan, Tokushima-shi
Het is nog maar 10 voor 5 als ik wakker word, had de wekker om 5 uur gezet dat is dus netjes op tijd wakker worden. Pak mijn spullen en ga naar het kleine kamertje beneden. Niet het kleinste kamertje, maar dit is ook gewoon een klein kamertje. De boss ligt achter de balie te slapen, dus ook hier doe ik rustig aan, maak mijn koffie en mijn broodjes. Handig ik heb gister broodjes gekocht waar de boter al in is gespoten. Alleen de kaas er nog op en klaar. Met wat hulp koop ik een kaartje voor de trein, uit de automaat en na een half uur treinen begin ik aan de 1e 3,5 km voor vandaag naar tempel 18. Voordat ik het weet sta ik daar om 20 voor 7, zodat ik door kan. En natuurlijk ook voor haar zo'n mooi veld met tulpen. Bij een boer met vee (je ziet ze hier niet zoveel) laat ik een foto achter, verbouwereerd kijkt hij naar de beesten op de foto, maar ik ben alweer weg nog even zwaaien en verder. Door een mooi bamboebos naar nr. 19 en ook die is zo bereikt. Hier staan, grote beelden van Kukay Het volgende stuk is een heel eind langs de weg, wel wip ik nog even bij een houtzagerij binnen waar hard wordt gewerkt. Japanners werken sowieso hard. Tijdens mijn reis naar Santiago heb ik lopend leren typen, zodat ik nu terwijl ik loop langs de kant van de snelweg, (wel op het trottoir) even aan mijn verhaal kan werken. Onderweg bij een Lawson neem ik nog een heerlijke bak hete, dat moet je er wel bij zeggen anders krijg je koude, koffie. Als ik aan de klim voor T 20 begin, zie ik een man, die ik aan de andere kant van het eiland ook al heb gezien. Ik schat hem op een jaar of 80. Hij herkent mij ook en ik maak nog even een praatje, hij doet de Shikoku 88 nu voor de 2e keer en dat achter elkaar. Bij een afslag met een onduidelijk bord raak ik op het verkeerde spoor. Dit pad loopt wel evenwijdig met het goede, maar een stuk lager en het is hier aardig dicht begroeid. Als ik via dit pad op mijn gps, naar boven probeer te lopen, door de struiken en bij de berg opklimmend, zie ik een hert in de verte staan. Dat heb je dan wel weer als je verdwaald. Als ik boven ben heb ik verscheidene schrammen van de struiken op armen en benen. De oude O Henro loopt nu 50 m. voor mij en we raken nog even aan de praat. Hij is in werkelijkheid 75 en voor vandaag staat alleen deze tempel op het programma. Ik zet door want het tempo is me te traag en er volgen honderden zo niet duizenden traptreden en niet allemaal dezelfde maat soms 10 en soms 30 cm hoog. Gelukkig is het niet zo warm, maar toch loopt het zweet je overal uit. Als ik boven bij de tempel ben, vraag ik aan de dames bij de stempelpost, of ze een foto aan de oude O Henro willen geven, als hij boven is. Ik heb nogal wat moeite om te uit te leggen, dat er een man van 75 aankomt en dat ze hem dan deze foto moeten geven. Als ik zeg 75 zeggen zij 20 het nummer van de tempel en dat herhaalt zich dan een keer of 5. Een ander O Henro komt te hulp en het is voor elkaar. Voor hen ook elk een foto met een veldje tulpen en ze zijn er blij mee. Dan gaat het weer verder, een heel stuk naar beneden en daarna een heel stuk weer omhoog naar T 21. Op het kleine stukje vlak terrein, tref ik een Japanse O Henro die zijn rugzak bijna op zijn kont heeft hangen. Ik geef hem in mijn beste Japans een lesje rugzak afstellen, hij begrijpt er eerst geen jota van maar als hij hem op de nieuwe manier om heeft, weet hij precies wat ik bedoel. En weer gaat het omhoog en wel via een schitterend pad met aan de kant beekjes en waterstroompje. Maar ook weer traptreden veel traptreden. Tempel 21 is een heel mooie tempel en ik maak al lopend een filmpje van het hele tempelcomplex. Op een bepaald punt kun je de vorige tempel in de mist op de andere berg zien liggen. Nu nog een stuk van 12 km naar T21, daar heb ik nog 3 uur voor. Naar beneden gaat in een sneltreinvaart en ik moet me inhouden om niet te gaan hardlopen. Een bord met Japanse tekst, stuurt mij een mooi paadje in. Helaas het verkeerde, ik loop zo 6 km om en geholpen door een vriendelijke tuinder, kom ik weer op het goede pad. Hij had daar wel mijn bril voor nodig, die van hem lag nog thuis. Ik moet nog aardig aan tippelen om op tijd bij T 22 te zijn en na nog een klim met, hoe zou het ook anders traptreden, kom ik om kwart voor 5 aan bij de tempel. Ik heb het aardig gehad en heb niet meer veel aandacht voor de tempel. Nog 3 km na het station en dan heb ik er meer dan 40 km op zitten vandaag. De trein is als ik aan kom bij het station, net een kwartiertje geleden geweest en de volgende is pas over anderhalf uur. Bij een Lawson verderop, bestel ik 2 kipburgers, een koffie en laat het woord Tokushima in het Japans met een dikke stift op een A4 zetten. Bij de snelweg naar Tokushima, duurt het iets langer dan de vorige keer. Maar ook nu heb ik binnen 10 min een lift. Twee timmermannen die van een klus afkomen, nemen me mee in hun kleine Suzuki busje. Ik zit wat krap achterin, maar ik zeg niets straks gooien ze me er nog uit. Ze zetten me na anderhalf uur rijden af bij de Lawson op het hoekje, dicht bij mijn guesthouse. Een klompje en een foto voor ieder hebben ze wel verdiend. Lange dagen maken deze mannen vanmorgen 6 uur zijn ze vertrokken en nu is het bijna 7. Ik haal mijn eten voor vanavond en een biertje, want ik heb geen zin meer om erop uit te gaan, als ik eenmaal binnen ben, ik heb het helemaal gehad. Eerst een bak koffie en dan onder de douche. Er zijn hier in het guesthouse wat meer mensen dan gisteren en ik zit nog heel gezellig te praten met twee jongens uit Japan. Beide zijn ze op de fiets, de één is O Henro op de fiets en de ander maakt gewoon een rondrit door Japan. Het verbaast me steeds weer hoe beleefd en aardig de jongens zijn en niet alleen tegen mij maar ook tegen elkaar. Om 12 uur worden we naar bed gestuurd. En dat kan ik ook wel gebruiken. Welterusten.
-
24 September 2016 - 09:53
Jan Jonker:
Heftig dagje Dicky
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley