Zonsondergang
Door: Dicky Dikken
Blijf op de hoogte en volg Dicky
26 September 2016 | Japan, Tokushima-shi
Omdat ik het gewend ben zeker, ik word voor vijven wakker. Het is moeilijk weer in slaap te komen, maar het lukt me toch en halfacht ben ik er weer bij. Neem een bakje koffie, orden mijn papieren wat en gooi weg wat ik niet echt nodig heb. Vandaag maar eens rondkijken in Tokushima. Als ik voor het ontbijt naar beneden ga, staat er een schaaltje klaar met twee broodjes, een eitje en een blikje appelsap. Ook kan ik een kopje koffie uit de automaat tappen, maar ik moet het op de kamer opeten. Ik vraag om wat heet water en krijg direct een hele grote waterkoker in mijn hand gedrukt. Gister koffie en noedels met warm water uit de kraan gehad. Ik moet daar de volgende keer wat scherper op zijn en meteen vragen om zo'n ding. Om 10 uur ga ik het hotel uit, om de boel te verkennen en wat informatie te vergaren over de komende dagen. Eerst maak ik een wandeling rond de binnenstad, ik moet toch de afvalstoffen wat uit mijn lichaam zien te lopen. Je kunt hier over een mooie promenade langs het water, rond de binnenstad lopen en je komt dan uit bij een park waar de ruïnes van een oud kasteel op een heuvel staan. Onderweg maar ook in het park zie ik allemaal groepen met 3 en 4-jarige kinderen buiten spelen, gele of oranje petjes op en hun drinkbekers bij de hand. In het park zijn ze allerlei spelletjes aan het doen en als ik dat film word ik verzocht dat niet te doen. Heel begrijpelijk. Nog even klimmen naar het kasteel en binnen de kortste keren gutst het zweet me weer overal uit. Op een bankje eet ik de sushi (8 stuks voor 400 yen met zalm en andere vissoorten) op en laat ik mijn shirt in de zon drogen. De Japanse dames allemaal 65+, zullen wel denken wat zit daar voor goddelijk lichaam op dat bankje. Daarna haal ik mijn informatie, op de 6e verdieping van het station gebouw, zit het servicepunt toerisme en ik word perfect geholpen. Er is een speciaal ticket te koop, die me met de ferry overbrengt. Ik kan daarna de trein pakken en nog een Cable car en dan ben ik bij Koyasan. Hoe ik daar verder moet zie ik dan wel weer. Onderweg koop ik nog een shirtje, ik moet er toch een beetje fatsoenlijk bij lopen en ik krijg het spul gewoon niet droog. Dan ga ik naar het hotel, neem een douche en doe een middagdutje. Tegen de avond wil ik bekijken of ik de zon onder kan zien gaan, boven op de berg Mt. Bizan. Je kan er met de kabelbaan naar toe, maar ik wil wel lopen, even wat lichaamsbeweging. Het is een stevige beklimming via een pad dat naast een tempel omhoog gaat, de kabelbaan kruist en dan vrij steil omhoog loopt. Als ik bijna boven ben en de rotsen een paadje van keien wordt, kom ik een Australisch echtpaar tegen, waarvan de man op slippers loopt en langs dit pad naar beneden wil lopen. Dat raad ik hem af, als hij tenminste heel beneden wil komen. Ontzettende aardige mensen, die 5 weken met een JR Railpas Japan door kruisen. Ik geef hun nog wat info over Aya Valley en zij mij over Tokio. Volgens mij zijn alle buitenlanders hier blij dat ze even met iemand een praatje kunnen maken. Het uitzicht boven is geweldig, maar ik moet een uur wachten voor de zon ondergaat. Zoals het er nu uitziet krijg ik hem te zien. Inderdaad krijg ik hem te zien een mooie ondergaande zon die binnen 20 min. verdwenen is. 15 min. later is het donker, pikkedonker en ik moet nog naar beneden. Via de kronkelende weg, waarvan het eerste stuk verlicht is, loop ik in snel temp naar beneden. Gelukkig is er niet veel verkeer, want ik heb donkere kleding aan, daar had ik wat beter over na moeten denken. Het laatste stuk loop ik op GPS, met het lichtje van de telefoon. Via een oude tempel en zo'n honderd traptreden kom ik uit in de straat waar mijn hotel is. Mijn eten haal ik deze keer bij de 7/11 en als ik op mijn hotelkamer kom, spring ik voor de derde keer vandaag, onder de douche. Ik trek mijn kamerjas aan en kom er niet meer uit, het is wel genoeg voor vandaag. Morgen kwart over 7 de bus naar de haven dan de boot, vervolgens de trein, overstappen op een andere trein, dan met de kabelbaan en dan weer met de bus. Een hele reis om bij mijn volgende slaapplaats te komen. Guesthouse Kokuu- Koyusan in Koyusan. Daar hoop ik dan om een uur of twee aan te komen, als alles goed gaat maar daar gaan we maar van uit. Mensen tot morgen, Sayanora
-
26 September 2016 - 23:43
Marian Reekers:
Prachtige foto's vd zonsondergang -
27 September 2016 - 10:45
Foppe En Margreet:
Gefeliciteerd met het behalen van alle tempels.
Mooie foto's en we genieten weer van je mooie verhalen.
Groetjes Foppe en Margreet -
27 September 2016 - 17:37
Jan Jonker:
Goed gedaan man en bedankt voor je mooi geschreven verslagen ze waren ruimschoots de moeite van het lezen waard we hebben er van genoten -
27 September 2016 - 17:57
Barbara Van Haaren:
Hartstikke leuk om je reis te kunnen volgen via het dagelijkse verslag en de foto's.
Ik wens je nog veel wandelplezier voor de komende dagen en liefs. Barbara
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley