Tot weerziens Tokio.

Woensdag 5 oktober.
Gisteravond nog even gesproken met een Italiaans stel, die morgen na 20 dagen Japan weer naar huis gaan. Ze hebben een JR railpass voor 21 dagen, die is dus vandaag en morgen nog geldig. Als ik de reis naar het vliegveld voor hem betaal, dan kan ik zijn pas wel krijgen en kan ik er mee naar Shikoku reizen. Na het ontbijt regelen we de zaken, ik geef hem 3.000 yen en krijg van hem de kaart. Hij staat wel op naam, maar hij heeft nog nooit zijn kaart hoeven laten zien. Ik ga vandaag de kaarten bestellen. Doe het rustig aan en ga met de metro naar Tokio station een mooi oud gebouw te midden van hoge wolkenkrabbers. Daar regel ik de kaarten, eerst naar Kyoto (waar ik een paar uur rond kan kijken), dan op de trein stap naar Osaka, ik moet daarna nog 2 keer overstappen en ben ik s’avonds om kwart over negen dan in Tokushima. Een reis, die me meer dan 150 euro had gekost en nu met het vriendelijke aanbod van de Italiaan, maar 27 euro. Daarna loop ik de tuinen van het koninklijk paleis in en doe mee aan een rondleiding in een groep. Je mag achterelkaar aanlopen en luisteren naar een Japanse gids niet echt mijn ding, maar ik kan niet meer terug. Het blijkt dat de keizer hier werkelijk soms nog resideert, vandaar dat de veiligheidsvoorschriften zo zwaar zijn. We zien onder andere het balkon waar de keizer en zijn familie wordt toegezwaaid tijdens nieuwjaar en zijn verjaardag, om daarna de krentenmik achter de rododendrons te mieteren. Net als bij onze oude koningin Juliana op Soestdijk. Op het plein staan een 20-tal mensen en in de tuin staan nog een stuk of 100 in roze shirts de blaadjes, die er zijn gevallen, op te vegen. Zij zijn van een bedrijf, die hier vier dagen in het jaar met zijn allen vrijwilligers werk doen. Ik laat me een uurtje rondleiden en ga daarna met de metro naar het nieuwe hostel, een mooi nieuw gebouw met keurige wc's en kamers. Gemengde kamers ik slaap met twee Koreaanse schonen en een stel uit? Het zesde bed dat ben ik niet te weten gekomen. Ik neem een douche, want ondanks dat het de hele tijd dreigt te gaan regenen is het nog flink benauwd en wil het wel zweten. Er is weer een dreiging van een tyfoon, die via Korea terugkomt naar Japan. Ik denk niet dat ik daar veel last van zal krijgen. Een heerlijk bakje koffie en de dingen maar eens even op een rijtje zetten. Ik FaceTime nog even met de allerjongste kleinzoon en dan begint het toch te kriebelen, om naar huis te gaan, maar nog een paar daagjes wachten. Hang nog wat rond in de grote loungeroom en ga daarna uit eten. Dat gaat hier wel heel speciaal, er staat een automaat waarop 12 keuzes staan, je gooit er geld in, er komt een kaartje uit, dat geef je af aan de balie en 5 min. later is het eten klaar. Echt een lokaal gebeuren, terwijl ik hier zit stapt de één na de ander naar binnen en er worden gigantische kommen met lange slierten mie naar binnen geslurpt. Daarna slenter ik nog wat rond, drink nog een biertje en duik in bed, het is morgen weer vroeg dag. Morgen om 7 uur naar Kyoto, daar kan ik dan van 10 tot 4 uur in de middag rondkijken. Daarna in een halfuurtje naar Osaka en meteen overstappen naar Okayama en 10 min. Later naar Tokushima. De cirkel is dan weer rond en ben ik weer terug, waar ik ben begonnen. Maar nu eerst maar even pitten in onze gemengde slaapzaal. Trusten.