Terug in Nederland

Dinsdag 11 oktober.
Als ik in mijn kooi ontwaak, heb ik nog een aantal uren in Japan. Het is echt het proberen waard in zo’n capsule-hotel je hebt je eigen cocon en er is een publieke ruimte waar allerlei automaten staan. Ik heb zo het vermoeden dat er veel Japanse mannen, dit capsule-hotel is alleen voor mannen, hier door de week slapen, 's morgens naar het werk gaan en in het weekeinde naar huis gaan op het platteland. Ik was me, eet mijn broodje en ga toch maar niet in het badhuis, zo vroeg op de morgen is me dat te veel gedoe. Dan stop ik alles wat ik onderweg niet nodig heb in de grote rugzak, rits mijn pijpen aan mijn broek en trek mijn hemd met lange mouwen aan. Degene die ik voor Mt. Fuji heb gekocht. Dan loop ik naar het Kaikyo treinstation en stap met mijn stomme kop in de verkeerde trein. Twee haltes verder, kom ik erachter, stap weer uit en ga de andere kant weer op. Gelukkig zit ik nu wel in de juiste trein, ik had gewoon 1 verdieping hoger moeten gaan dan was het goed geweest. Nog ver op tijd ben ik bij het vliegveld en check mijn rugzak in, het is niet druk en mijn backpack wordt keurig in een plastic zak gedaan, zodat de banden niet beschadigden. Daarna maak ik bij de 7/11 mijn laatste yennen op aan wat lekkers voor onderweg en koffie. Koop voor de zekerheid nog maar een shirt, want erg warm is het niet in die vliegtuigen. Daarna check ik zelf in en wacht tot het vliegtuig vertrekt. De vlucht wordt uitgevoerd voor Japan Airlines door British Airways. Het is me vorige keer ook al opgevallen, maar deze Engelse maatschappij heeft volgens mij het oudste en lelijkste personeel. Sowieso zijn de Engelse mensen, die hier op deze vlucht mee gaan niet de mooisten van de wereld. Er zitten toch een stel tattoo creaps in het vliegtuig. Heel wat anders dan die ranke Japanse mensen. 12 uur duurt de vlucht en wat ben ik blij dat ik dit flanellen shirt heb gekocht, want het lijkt wel of vliegen we met een koel- vliegtuig en moeten we op een bepaalde temperatuur worden gehouden. Met wat films, series en foto's kijken gaat het eigenlijk best nog snel. Je moet je wat neer geven en als ik ook nog even een klein dutje kan doen, zijn vliegen we via China en Rusland zo weer boven Helsinki. Als we nog een maaltijd krijgen, wat prima te eten is komt Londen op het scherm in zicht. Na goed 12 uur kom ik aan in Londen en gelukkig hoef ik hier niet lang te wachten. Via een metrolijntje en een safetycheck gaan we naar de juiste gate die me binnen een uur naar Amsterdam brengt. Daar staat Willy op me te wachten om me weer mee naar huis te nemen. Het zit erop, zeven weken door een ander land toeren en wat voor land. Mijn reis is heel anders gegaan dan ik van tevoren heb kunnen bedenken. Een geweldige ervaring die ze me niet meer af kunnen nemen. Beslist een aanrader om er nog eens heen te gaan en dat geldt zeker voor het eiland Shikoku. Na wat eten en wat foto's kijken, duik ik op bed ik ben geradbraakt dus tot morgen, dan zal ik proberen af te sluiten.