Acclimatiseren
Blijf op de hoogte en volg Dicky
26 September 2018 | Nepal, Dingboche
Vandaag is het de dag van het acclimatiseren en ondanks dat ik me goed voel, denk ik wel dat het nodig is. Het zijn van die kleine dingen, je loopt bijna altijd met een soort krans om je hoofd die niet echt pijn doet, maar toch zeer aanwezig. De ademhaling is wat hoger, normaal natuurlijk want er zit minder zuurstof in de lucht. Ik weet niet of mijn lichaam dat, als ik slaap al in de gaten heeft, want ik wordt benauwd, met hoofdpijn en een droge mond om half twee wakker. Ik neem een ibuprofen en probeer weer wat te slapen wat me na een uur lukt en als ik om half zes wakker wordt met minder klachten besluit ik er maar uit te gaan. Ik kleed me aan en ga naar de ruimte waar gister het kacheltje lekker snorde, maar helaas er is niemand, alleen mijn powerbank ligt er te knipperen. Ongeveer 7,50 euro kost het om die op te laden, ze hebben hier niet zoveel elektra en alles om dat te maken moet naar boven gedragen worden. Het zal hooguit 2 graden zijn. Ik haal mijn deken op en nestel me in een hoekje om wat te schrijven, in afwachting op mijn pot thee. Half zeven is er iemand en wordt de thee gezet, black thee een small pot, zoals ze dat hier zeggen. Heerlijk heet en als de zon opkomt is het buiten warmer dan binnen. Een heerlijke omelet voor het ontbijt en dan kunnen we er weer tegenaan. Het is de bedoeling om vandaag vierhonderd meter omhoog te lopen en dan weer terug om te acclimatiseren. Had ik gister gezegd dat we op 4.440 meter zaten, helaas het is maar 4.380. Ons hotel ligt onder in de Vallei. Over de vallei gesproken, deze is in juli en augustus 2 weken gesloten, omdat ze hier geloven dat als ze voor de mensen koken, de rook er voor zorgt dat de oogst bederft. Een aantal jaren terug heeft een hostel het geprobeerd en de eigenaar heeft prompt een hartaanval gekregen, sindsdien is de vallei weer gesloten. 9 uur gaan we weg en met weg bedoel ik 6 van ons, de rest blijft lekker uitslapen en chillen. Het hele pad gaat omhoog en flink omhoog het is helder en de zon schijnt lekker. We lopen langs de drie stoepas, wijsheid, compassie en wijsheid, naar boven. Deze stoepa’s beschermen volgens de bevolking deze vallei. Onderweg komen we geen yaks tegen maar wel yakstront, dat zijn ze hier nu aan het verzamelen. Drie maanden hebben ze de tijd om de yakshit te verzamelen, anders is het te nat en kunnen ze er niets meer mee. Gister hebben we dus heerlijk bij het kacheltje gezeten gevoed door yakstront, is het niet geweldig. Je kunt het een beetje vergelijken met de kolenboer van vroeger, dit zijn dus Yakstrontboeren. Nog een manier van energie besparen is de zonnetelescoop, waarmee ze in een uur een ketel met 10 liter water aan de kook kunnen brengen. Met de groep gaan we tot 4550 meter en wie verder wil mag verder maar op eigen verantwoording. Ik doe er nog 180 meter bij en Kevin gaat tot 5325 meter de Nangkar Tshang op, mij te hoog ik hou het op 4670 meter. Daarna loop ik met de twee gidsen Depack en Malef in een sneltreinvaart naar beneden tik, tik, tik gaat de stok en binnen een uurtje zijn we beneden en zitten we lekker in het zonnetje te shinen. Daarna gaan een aantal het dorpje in, de anderen doen een spelletje, hangen wat rond of liggen wat in de zon. Nog twee dagen voor Basecamp, ik zou zeggen laat hem maar komen. Voor ons hostel staan een aantal yaks te grazen, die bewaakt worden door een troep honden, als er een hond uit een ander gebied binnen dringt is het een hels kabaal en het is net of alle honden uit het dorp erbij komen. De indringende honden verdwijnen niet en de herder moet er met een slinger en steen aan te pas komen, voordat ze afdruipen. Hij zal wel Thierry heten. Als de zon weg is wordt het snel koud en trekt iedereen zich terug in de eetzaal, daar snort het met Yakstront gestookte kacheltje heerlijk. Het eten is goed en er worden nog wat spelletjes gespeeld, of op de telefoon series gekeken. De enige dissonant is een groep Chinezen die er een wel heel luidruchtige conversatie op nahouden. Dezelfde Chinezen, die vanmiddag ook met een drone bezig waren, terwijl dat hier verboden is. Half tien ga ik op bed, morgen twee keer pittig omhoog en een lang stuk Nepalees vlak naar Loboche, the day before. Tot morgen