De laatste dag in de bergen.

Na een goede nacht slaap is iedereen een beetje gespannen voor de laatste dag. Niet dat hij echt moeilijk is maar omdat het de laatste is. Via een aantal valleien en hangbruggen lopen we in ongeveer 5 uur naar Lukla de stad waar we morgen om 7 uur in een klein vliegtuigje weer vertrekken. Althans dat hoop ik, de laatste dagen zijn er door de mist heel wat vluchten gecanceld. Maar voor nu is het djam djam. Het loopt lekker, zo nu en dan omhoog en zo nu en dan naar beneden. Soms door het bos en soms langs een richel waar je door de zon wordt beschenen. We passeren een viertal hangbruggen en na anderhalf uur komen we op de Pee en thee plaats. Dit is waar we op de heenweg overnacht hebben en de WiFi werkt nog. Een heerlijke koffie met mamma’s appelgebak glijdt er prima in. Na het wachten op de anderen is het weer tuike tuike omhoog. Weer een uur later komen we aan bij het lunchadres, waar ik een kaassandwich met frietjes eet. Ik ga er als eerste vandoor en onderweg deel ik nog diverse klompjes en foto’s uit, zo ook aan een paar dragers waar Kevin en ik mogen proberen om 65 kg omhoog te tillen. Mij lukt het niet, maar Kevin krijgt hem omhoog (niet lang hoor). Na de lunch moeten we nog anderhalf uur omhoog tot in Lukla. Als we een hangbrug passeren vraagt er iemand of we opzij willen gaan voor zijn vriend, deze is zo bang om de rivier over te steken, dat hij graag ruim baan wil hebben. Ik weet wat het is dus ga graag aan de kant. Ik vind het nu niet eng meer en durf ook wel naar beneden te kijken. Het laatste stuk gaat inderdaad erg stijl omhoog, maar ik kom in een flow, dezelfde flow als 8 jaar geleden in de Pyreneeën. Toen kon ik ook niet stuk en stampte maar door. Porters en andere hickers ga ik voorbij en het mooiste is dat twee zesjarigen mij lachend, hardlopend voorbij proberen te lopen. Ik stop en geef ze een klompje en een snoepje cadeau. Moeders die hun uit school heeft opgehaald en erachter loopt, lust ook wel een snoepje. Om half twee loop ik Lukla binnen de stad of dorp, waar we morgen met het kleine vliegtuig naar Kathmandu vliegen. Omdat het nog niet zeker is dat we vliegen (mist) kan het ook zijn dat we hier nog een dag moeten blijven. Ik doe al mijn vieze kleren in een plasticzak, in Nederland kan ik er vermoedelijk heerlijke soep van koken. Na wat gerotzooid te hebben in de hotelkamer en me wat te hebben opgefrist loop ik door het kleine stadje, waar alle hickers binnenkomen. Eén en al souvenirs en omdat ik deze mensen op de berg wil steunen koop ik hier wat souvenirs. Ik ding niet eens af want het gaat nergens over. Later zitten we met de gidsen en de dragers te eten. We hebben de dragers en de gidsen uitgenodigd om gezamenlijk met ons te eten en dat is erg leuk. Bij het afscheid krijgen de dragers hun fooi en allerlei andere dingen, zoals kleding, toilet artikelen en geld. Ik doe met foto’s, klompjes en snoepjes ook nog een duit in het zakje. Het is door sommige mensen nog een heel gereken en dan moet je ook nog iedereen op dezelfde golflengte zien te krijgen. Het wordt een hele discussie en hier komt de Hollander weer naar boven. Morgen dus naar Kathmandu, het zit erop, het is geweldig geweest, morgen maar zien wat Kathmandu ons weer brengt. Trusten