Laatste dag Kathmandu
Blijf op de hoogte en volg Dicky
05 Oktober 2018 | Nepal, Kathmandu
Het begint een beetje te wennen en de gewoonte om, om 7 uur wakker te worden is hier ook ingetreden. Ik rommel heel rustig wat om en neem een douche. Daarna ga ik naar de lobby, waar ik de laatste kranten doorneem en alle ellende weer tot mij neem. Neem nog wat materiaal door voor maandag (werk) en drink ongeveer een halve liter koffie. Als de dokters beneden komen bestel ik tegelijk met hen mijn ontbijt. Fried eggs with toast is favoriet. We kletsen nog wat en zowaar Kevin is ook om 9 uur wakker. We besluiten om 10.00 uur (het wordt 10.30 uur) met de kabelbaan naar Chandragiri te gaan. Dit is een berg (of heuvel zoals de Nepalezen zeggen) waar je een prachtig uitzicht over de stad en de achterliggende besneeuwde bergtoppen van de Himalaya hebt. Na 10 minuten wandelen nemen we een taxi, een Honda van het formaat koektrommel. Voor 1.000 roepie brengt hij ons naar het 12 km verder gelegen Chandragiri. Alleen de rit is al een ware belevenis, want de wegen hier kun je vergelijken met de tankbanen op de Veluwe. Drie keer stoot ik mijn hoofd en een keer of acht duwt de chauffeur mij de versnellingspook in mijn been. De smog en het zand is niet te vermijden en alles krioelt door elkaar heen. Het klinkt vreemd maar ik geniet met volle teugen. 12.30 uur zijn we op de plaats van bestemming; de kabelbaan naar de top van het 2.530 meter hoge uitzichtpunt. Omdat we de afgelopen dagen genoeg bergop en bergaf hebben gelopen, besluiten we een retourtje te kopen. Ik maak gebruik van mijn leeftijd en beding een flinke korting. Eenmaal boven is er door de bewolking en de smog niet veel uitzicht op de bergen en de stad, helaas je kunt niet alles hebben. We kijken wat rond en besluiten de lunch bij het Indisch restaurant, waar we gister zijn geweest, te gebruiken. Met een iets, met de nadruk op iets, luxere taxi maken we de trip terug naar de stad. Volker Stevin kan hier nog hele mooie dingen doen, want gaten in de weg met een diepte van 30 cm zijn geen uitzondering. Behendig stuurt onze driver er voorbij, soms met een naderende tegenligger, maar alles rijdt vloeiend op de cm langs elkaar, zonder een scheldwoord van wie dan ook. In de binnenstad gaan we zoals gezegd naar het Indisch restaurant, waar Kevin het meest hete gerecht besteld en waar ik als ik daarvan een hapje neem, de vlammen uit mijn mond voel komen. Wel een lekker biertje erbij, Kingfisher, blijkt een biertje uit India te zijn. Daarna gaan we ieder nog wat inkopen doen, wat mij hier prima afgaat. Als ik in het hotel aankom is het inpakken geblazen en ik krijg alles in de rugzak, maar vraag me niet hoe. Iemand van de groep heeft een weegveer bij zich en ik zit nog net niet aan de 20 kg. Terwijl ik mijn rugzak wrap loopt het zweet me over de rug, dus ik spring nog maar een keer onder de douche. Kwart voor zeven gaan we met zijn allen weer naar een goed restaurant, waar je voor 15 euro prima kan eten en drinken. Onder het eten wordt de gids wat (een shirt en geld) aangeboden, voor dit land een behoorlijk bedrag. Ik scoor bij het vallen van de markt nog een leuk jasje, mooi voor op de wintersport. Daarna loop ik door het nog altijd drukke Kathmandu naar ons hotel. Pak nog wat in en schrijf de laatste regels van het stukje, stuur het op en val voor de laatste keer in Kathmandu in slaap. Zzzzzzzz