Twee keer geluk.

Daar zit ik dan, als een klein mensje boven op een grote, hoge berg met uitzicht op Machu Picchu. Hoe ik ben ik daar gekomen? Om vier uur, na twee keer wakker te zijn geworden van de muggenbeten en weer een slaappil te hebben genomen, ben ik klaar om aan de grote klim te beginnen. Ik kleed me aan, sla wat water om mijn kop en vertrek. Met een lampje op mijn hoofd loop ik een half uur langs het spoor, het is goed te doen en als ik op een gegeven moment een bordje van verboden door de tunnel te lopen zie, denkt Dicky ja, ja en loopt lekker door. Gevolg; ik loop de ingang van Machu Picchu 2 km voorbij en moet dus ook 2 km weer terug (lul). Maar dan begint het, traptreden, allemaal traptreden 1712 stuks en dat alleen nog maar om naar de ingang toe te komen. Ik ben om precies 7 uur bij de ingang van Machu Picchu Mountain en ook hier weer traptreden, traptreden en nog eens traptreden. In hoogte wisselend van 10 tot 40 cm, die tien dat gaat nog wel maar die 30 en 40 cm, are killing me. Maar iedereen die hier loopt zit in hetzelfde schuitje en we praten elkaar omhoog. Eindelijk begint er licht aan de horizon te komen en zie ik een glimp van de top. En na nog eens 200 traptreden ben ik boven en het uitzicht is overweldigend. Dan heb ik even een speciaal momentje, iets dat ik moet doen. Boven op de top lunch ik, wat bananen en een chocoladebar glijden erin als koek. Naast me komt een jongetje van een jaar of 7 zitten, hij is geweldig trots dat hij het heeft gehaald. Ik geef hem een box en een klompje als eerste prijs. Hij is helemaal verrukt van het klompje. Zijn broer en vader zijn dat nog meer en hebben me wel drie keer bedankt. Ik zet de afdaling in en nu merk ik pas goed hoe steil het is, wat ben ik blij met mijn grote vriend de stok. Eerst mocht ik hem niet meenemen, maar toen ik zei dat het voor mijn slechte knieën was mocht het wel. Een leugentje om bestwil. Gelukkig gaat het dalen sneller dan klimmen, maar ik begin mijn knieën wel te voelen. Als ik Machu Picchu mountain weer af ben en de stenen stad Machu Picchu binnen loop, is het een stuk drukker dan vanmorgen. Je kan nu bijna over de koppen heen lopen. Ik loop een rondje door de mooie, stad van oude stenen en maak de afdaling naar de ingang van het gebied. Daar vraag ik of ze een stempel in mijn paspoort kunnen zetten, dan moet ik boven zijn. Nou ik ben niet zo gek zo gek om weer naar boven te lopen. Ik sla de tunnels deze keer over en loop direct naar het hostel waar mijn spul staat. Daar bestel ik een lekkere dikke omelet en vraag aan de baas, hoe ik het beste in Cusco kan komen. Teruglopen naar Hydroelektra en dan een collectieve bus nemen is de snelste weg, De laatsten vertrekken ongeveer om drie uur. Oh jee, vlug eet ik de helft van mijn omelet op laat de rest inpakken, stop mijn spul in de tas en maak met een rotgang dat ik weg kom om de bus van 3 uur te halen. De weg langs de spoorbaan is vlak en daar heb ik jaren op geoefend. Dus ondanks de pittige beklimming en afdaling van vandaag, loop ik nu als een kieviet om de bus te halen. De regen begint serieuze vormen aan te nemen en ik overweeg nog even om mijn hoes over de rugzak te doen, maar doe dat toch maar niet en loop door. Als ik het dorp binnen kom is er gelukkig al een hustler, die me in een busje wil douwen voor 40 sol, ik zeg wacht even en een ander doet het voor 35 Sol. We wachten nog een kwartiertje totdat het busje vol is en vol is ook echt vol 15 personen in een mini van. Onderweg zien we omdat het blijft regenen een mooie dubbele regenboog. Het wordt een rit van meer dan 6 uren en het eerste stuk gaat over een wel heel slechte weg. Onderweg stoppen we een keer om wat te kunnen kopen en naar de wc te gaan. De chauffeur verwisselt en gaat achter in de bus zitten, de vrouw van de chauffeur en hun kind komen er ook nog bij, dat is in totaal dus 18. Als het acht uur is begint de baby te huilen en is niet meer stil te krijgen, pas als er een soort Spaanse Teletubbies op de telefoon wordt afgespeeld is ze stil. Dus wij moesten dik twee uur meeluisteren naar de Teletubbies. Eindelijk rijden we om half 10 Cusco binnen, wat een rit, opgepropt rechtop zitten en dat 7 uur lang, ik pas er volgende keer voor. Gelukkig zetten ze mij dicht bij mijn hostel af en na twee minuten lopen boek ik hier voor de tweede keer in. Ik regel al mijn dingen en neem een douche van een half uur. Daarna duik ik heerlijk in bed, in mijn 8 persoons kamer, waar ik alleen slaap. Morgen verder doei.