Op naar de regenboog.

Alweer de laatste volle dag in Peru morgen vlieg ik terug en kan ik weer de discussie over Zwarte Piet en de Brexit aanhoren, maar goed. Op mijn kamer slaapt ook een jongen uit Miami, van Italiaanse afkomst 4e generatie. Samen besluiten we om een taxi te nemen naar Rainbow mountain. Voor 150 sol elk, zijn we er in drie uur, wij beklimmen de berg en de taxi wacht daar op ons en als we terug zijn rijden we in drie uur weer terug naar Cusco. 45 euro, its ones in a livetime, waar prate we over. Als ik het nu niet doe heb ik er later spijt van. Voor dat we vertrekken, moet ik nog even pinnen en dat is gelijk een goede warming up. Alles op straat hier in Cusco komt weer tot leven, de vrouwen die hun waar op de straat uitstallen, het personeel van de winkeltjes die hun ramen wassen en de honden. Ja de honden, die lopen hier bij honderden op straat, ze doen niets en lijken ook niet ondervoed, ik heb gehoord dat alles wat s ’avonds overblijft aan de honden wordt gevoerd. De taxi is precies op tijd en binnen een half uur rijden we buiten Cuzco. De chauffeur vertelt ons de nodige wetenswaardigheden, bijvoorbeeld dat er in een dorpje, dat we passeren alleen maar brood wordt verkocht. 30 of 40 winkeltjes die alleen maar brood verkopen tja!!! Dan gaan we van de snelweg af en de bergen in. Ik kan me niet herinneren zo’n slechte weg te hebben bereden. Maar met zulke mooie uitzichten neem je dat op de kop toe. Na een half uurtje op deze weg is er een stopbord en moeten we een half uur wachten, omdat ze met de weg aan het werk zijn. Wij = Tim en ik lopen alvast vooruit en kletsen wat me de wegwerkers. Als er weer vrij baan is komt de taxi ons achterop en stappen we weer in. Weer een half uur verder zijn we bij de ingang van Rainbow mountain en we betalen 10 Sol. De chauffeur rijdt nog een stukje verder en op 4.670 m hoogte zet hij ons eruit en wenst ons in het Spaans een goede reis. Hij vertelt nog wel dat om drie uur er weer de gelegenheid is om bij de wegwerkers langs te komen. Oké maar we kunnen niet heksen. De zon komt er net nog niet door en het is heerlijk weer om te lopen al gaat het wel verraderlijk omhoog. Maar de uitzichten zijn en blijven adembenemend. Het gaat steeds steiler omhoog en de wind begint ook aan te trekken 100 meter voor de top is een kraampje, waar iemand stempels voor 2 Sol verkoopt, voor in het paspoort heb je een mooi aandenken. We spreken een vrouw die zegt dat ze heeft moeten huilen zo mooi waren de uitzichten op de top. Snel gaan we naar boven en met de wind, die steeds harder wordt is het een koude bedoening. Als ik op de top kom schreeuw ik het even uit, dan kijk ik achterom en weet niet wat ik zie bergen met allerlei kleuren, jullie moeten de foto’s maar bekijken die spreken voor zich. 5 minuten blijven we op de top, het is koud en de flarden mist komen eraan binnen twee minuten is er geen gekleurde berg meer te zien en ga ik naar beneden. Tim blijft alleen nog even achter. Ik zoek honderd meter lager achter een muurtje voor wat beschutting trek een extra trui aan, doe de muts op en de handschoenen aan. Als Tim ook beneden is beginnen we aan de langzame maar toch wel pittige afdaling naar Red Valley. Inmiddels is het gaan hagelen of sneeuwen, zeg het maar. Het maakt het er in ieder geval niet makkelijker op. We slaan ons er doorheen en komen op het uitzichtpunt van de Rode Valley, alleen zien we door de mist en sneeuw niet zoveel, maar indrukwekkend blijft het. Daarna volgt de afdaling over een korrelachtige ondergrond, ik zet een muziekje op en dans naar beneden. Inmiddels is het vier uur en als we bij de taxi aankomen, ligt de chauffeur lekker te pitten. We vertrekken, bij de weg op breking moeten we tot 6 uur wachten, voordat we erlangs kunnen. We hebben mazzel het wordt vijf uur en na dik een half uur slechte weg zitten we weer op de grote weg en dat schiet op. Onze chauffeur houdt van doorrijden en 7 uur rijden we de binnenstad van Cusco in. In het hostel nemen we bij binnenkomst een biertje en proosten op het goede avontuur. Dan duik ik onder de douche en blijf daar zo’n 20 minuten onder staan, ruim wat spul op en trek mijn beste kloffie aan. Terwijl het met bakken uit de lucht valt gaan Tim en ik een heerlijke burger eten. Het tentje waar we heen wilden, 50 m van ons hostel is dicht zodat we toch weer een km of twee lopen. Maar, dan hebben we wel een heerlijke burger. Halfelf gaat het lichtje echt uit het was me het dagje wel, wat een ervaringen rijker. Ik zou zeggen tot morgen.