Maandag 11 november

Het is vandaag Sint Maarten, het zal mij benieuwen of ze hier in het Katholieke Peru daar ook iets mee doen. Ik ben in ieder geval om halfvijf wakker en dat komt niet omdat ik het zo spannend vind om vanavond bij de deuren langs te gaan met mijn lampion, maar omdat ik blijkbaar geen slaap meer nodig heb. Neem een douche en ga naar beneden om mijn lunchpakket op te halen, dat ze heerlijk hebben gevuld met twee broodjes, een mandarijn en een pakje vruchtensap. Daarna doe ik alles in de reishoes en loop naar het vertrekpunt van de bus, wat hier niet ver weg is. Bijna vergeet ik de sleutel af te geven, dat zou dan de tweede keer zijn, ik heb ook al één van Arequipa in de tas. Als ik het hostel uitkom is het al een drukte van belang, de marktlieden zitten aan hun ontbijtsoep met vlees en nog wat. Een groep vrouwen staat klaar om de straten te gaan vegen, zeg maar de reinigingsdienst. Als ik bij de vertrekplaats aankom, staan er al een aantal mensen te wachten een vrouw vraagt aan mij Derk? Dat is mijn officiële naam in het paspoort. Ik krijg een kaartje met het stoelnummer en moet nog een kwartiertje wachten, voordat we de bus in kunnen. Het is nog lekker koud, ik schat een graad of drie, maar gelukkig heb ik mijn thermohemd aangedaan. Ik heb een bank voor mij alleen en de bus zit op één plaats na helemaal vol. Als we rijden, begint Oscar een soort bijrijder/conferencier een heel verhaal over Peru. Zo verteld hij, dat in het gebied van de Colca maar twee families wonen en dat je bij de vrouwen aan de kleur van hun hoedjes kunt zien uit welke familie ze komen. Dat de vulkanen uit dit gebied (en dat zijn er nogal wat) niet zo gevaarlijk zijn, omdat ze zo hoog, allemaal boven de 5.000 meter zijn. We rijden door een prachtig gebied met hoge pieken en diepe dalen je kunt het een beetje met de Pyreneeën vergelijken. Na een uur stopt de bus bij Mirador los Andes op een hoogte van 4. 800 m en mogen we er even uit om foto’s te maken. Het is hier rond het vriespunt, dus iedereen is gauw terug in de bus. Even later stopt de bus weer voor groep alpaca’s en lama’s, ook is er nog een zeldzame Beqenja te zien. Dit is een beschermde diersoort en de haren van zijn vacht zijn heel duur. We krijgen water, chocolade, pinda’s uitgedeeld, het is geweldig. We dalen af tot 3.900 m om over de Rio chilli te gaan. Terwijl er tientallen tankwagens passeren, vertelt onze Herman Finkers dat de hoofdinkomsten van Peru komen uit de export van mineralen: koper, goud, zink en lithium. Daarna stijgen we weer tot 4.700 m en komen op een soort plateau, waar op sommige plekken hele kuddes alpaca’s grazen, bijeengehouden door een hond, net als bij schapen dus. We zitten niet ver van de besneeuwde toppen van de Andes. Als we naar 3.500 m zakken, wordt het een stuk groener en ook minder koud. Halftwee stoppen we om te lunchen. Nou ja lunchen een volledig buffet staat er klaar, met diverse soorten salade en vlees en niet vergeten de toetjes. Voor dat alles betaal je 25 Sol = ongeveer een tientje. Het gaat een heel stuk door de kloof waar de Rio Vilcanota doorstroomt en deze wordt met de kilometer breder. Aan de plassen op het veld en in de straten kan ik zien dat het flink heeft geregend, maar nu schijnt de zon heerlijk door het raam. Als we Cuzco binnenrijden valt me de drukte alleszins mee. Ze zetten ons af bij het busstation. Herman Finkers regelt voor de hele bus een taxi en na een ritje van 10 min., waarbij ik de rondrit voor het kampioenschap van het plaatselijk lethal elftal mee maak. Luid toeterend trekken ze de stad door op twee brandweerauto’s en een paar bussen. Het is al halfzes, als ik kan inchecken in hostel Mama Simone. Nu dacht ik dat dat de eigenaar was, maar het blijkt een berg hier in de omgeving te zijn. Ik richt mijn kamer in geef mijn was af bij de balie en stel ontzettend veel vragen aan de dame erachter. Lachend geeft ze me overal antwoord op, een top hostel. Ik slaap op een 4 persoons kamer, maar ik ben er alleen, wie weet komt er nog iemand. Daarna loop ik de stad in het is aardig donker en er zijn er nog gigantisch veel kleine kinderen op straat. Ik bekijk de markt, waar ik vast nog weleens zal rondneuzen en haal wat eten, al heb ik na het buffet van vanmiddag niet zoveel trek. Bezoek nog even het hoofdplein en zoek dan mijn hostel weer op, het wordt me te koud. Binnen is het niet veel warmer dus duik ik om een uur of negen maar op bed. Al met al was het een mooie reisdag, ik ben blij dat ik voor M4 expres heb gekozen. Morgen een dagje hangen in Cuzco, zien wat dat ons brengt. Adios.