Woensdag 13 november

Het is zo ver, op naar Machu Picchu. Ik heb 5 dagen om deze oude stad te bereikende dat doe ik via de Salkantay track. Een naam waarvan ik altijd de klemtoon verkeerd leg, hij moet op de laatste Y. Ik heb toch maar besloten om een uurtje later te gaan, dan ik eerst had gepland. Anders sta ik om 8 uur bij mijn volgende hostel voor de deur en dat zullen ze ook niet leuk vinden. Het is nog even flink aanlopen om het minibusje van 5 uur te halen, maar ik had me de inspanning kunnen besparen, hij vertrekt pas om 20 voor zes. De chauffeur moet eerst nog allemaal passagiers ronselen, voordat hij vertrekt. Het is er een drukte van belang, busjes die komen en gaan, mensen die ergens heen gaan en met daartussendoor koffie- en broodjes verkoopsters. Ik vind het een heerlijk gezicht op de vroege morgen. Ik bestel een koffie en een broodje gebakken ei en krijg koffie met suiker. Ik krijg de dame niet aan het verstand, dat ik geen suiker wil of ze heeft geen koffie zonder suiker, dan maar zo. Met swingende Spaanse muziek op de radio, gaan we richting Soraypampa. Achter mij hoor ik een raar geluid, eerst denk ik dat het een baby Is die huilt, maar het blijkt een haan te zijn, die kraait Je moet hier geen haast hebben en afspraken zijn hier ook met een marge van een uurtje of wat, maar wat kan het mij schelen, het zonnetje komt door en ik heb vervoer. Als we door de buitenwijken van Cusco rijden zie pas goed hoe anders dat het is als bij ons in Nederland. Honderden honden lopen los op straat of liggen tegen de huizen aan te slapen. We passeren verschillende kleine dorpjes en in één van hen rijd een man met allemaal vleeskarkassen, om naar de markt te gaan, onbeschermd door de modderige straten. Als we hoger komen wordt het mistig en krijgt het landschap een wat spokerig gezicht. De zon komt door en de uitzichten zijn geweldig. Even voorbij het plaatsje Mollepatta, laat ik me afzetten en ga te voet verder. Maar het busje gaat niet verder dan Mollepatta en de chauffeur zegt dat hier het eindpunt is. Ik geef hem aan, dat ik tot Soraypampa heb betaald en we hebben een discussie. Hij zegt tot hier en ik tot Soraypampa. Hij zegt dat hij voor 60 Sol wel een taxi kan regelen, die oude oplichter. Ik maak hem haarfijn duidelijk in het Engels, Spaans en Leeuwarders, dat het een dikke oplichter is en dat ik wel ga lopen. Ik doe mijn rugzak om, er komen nog meer taxichauffeurs aan de één 60, de ander 70 ik loop wel, daar kom ik hier tenslotte voor. De paden zijn goed en binnen een kwartier zit ik op de Salkantay trek, met om mij heen allemaal bergen. Na een uur lopen komt er een chauffeur voorbij bij wie ik nu voor 5 Sol een stuk mee kan rijden. Daar heb ik wel oren naar, want ik wil vanmiddag ook nog naar het Humantay Lake en dan kan ik dat uit gespaarde uurtje goed gebruiken. Hij neemt me ongeveer 5 km mee en als ik hem 10 Sol geef, krijg ik niets terug. Na wat heen en weer gepraat weet ik nog 4 sol terug te lullen. Kijk het gaat niet om die Sol, maar stelen kan ik zelf wel. Daarna gaat er een ezel pad lekker omhoog, het is even wennen, maar daarna ga ik met één en dezelfde tred naar boven. Dat doe ik op muziek en dat is een lekker tempo om hierop omhoog te lopen. Op 3.800 m neem ik even een pauze en maak een stilleven van mijn foerageplek. Muskieten schieten, net als meisjes op Justin Bieber, op mij af, maar gelukkig heb ik deet en smeer me goed in. Onderweg staan er een paar koeien in de watergoot, of ze eruit kunnen komen geen idee. Vlak voor mij vliegt een gele specht langs, ik zie wel meer mooie vogeltjes. Een hele tijd gaat het omhoog en dan gaat het een uur bij een watergoot langs. Een schitterend pad, dat een aantal watervallen kruist. Aangekomen in Soraypampa, zoek ik iets waar ik kan slapen, er is wel een hostel maar dat kost 50 dollar, maar dan kijk je wel vanuit je bed naar de bergen. Dat bewaar ik maar voor een andere keer verderop vind ik een hostel voor 50 Sol, ik pingel er nog 5 Sol af bij de eigenaresse van 1.20 m. Ze is wel lief hoor maar wat bazig, het is net of ik alles bij de helsdeuren moet weghalen, elektriciteit, Wifi, maar na veel gezeur krijg ik het voor elkaar. Ik laad mijn telefoon op en eet wat in mijn hokje, waarvan het bed nog moet worden opgemaakt. Om het opmaakmeisje de kans te geven dat te doen, vertrek ik met mijn kleine rugzak naar Humantay Lake. Een steile klim van een paar kilometer waar ik helemaal stuk op ga, teveel gestegen vandaag (meer dan 1.300 m), te weinig gerust wie zal het zeggen. Na veel rustpunten kom ik boven, ik ben trouwens niet de enige, die er moeite mee heeft hoor. Het is het klimmen waard wat een mooi uitzicht op het meer met daar boven de gletsjer. Op sommige momenten rommelt het wat en komt er wat naar beneden van de gletsjer. Nadat ik wat hersteld ben ga ik nog een stukje hoger om het meer van een andere kant te bekijken en dat geeft een prachtig mooie blauwe kleur aan het water. Naar beneden is geen enkel probleem meer, in een half uur zit ik bij mijn hospes van 1.20 m. Ze staat te zingen in de keuken en als ik vraag om wat warm water dan krijg ik dat van haar. Het wordt hier behoorlijk koud dus snel trek ik wat meer kleren aan, drink twee koffie en een biertje en probeer of de douche warm water heeft. Gelukkig komt er zo nu en dan een straaltje warm uit, maar ik loop er niet echt warm voor. Aan tafel zit ik met een Engelse jongen en meisje die ook de trek in hun eentje doen. Ze komen beide uit de buurt van Londen maar zijn maar moeilijk te verstaan. Na het eten neem ik nog een koffie mee naar mijn huisje, leg alles klaar voor morgen, maak mijn verhaal af en duik onder de wol, jazeker wol. Welke wol weet ik niet, maar er liggen wel drie dekens op het bed. Langzaam tikt de regen op het glazen plafond, want dat heb ik in dit huisje, als het vannacht openbreekt krijgen ik een mooie sterrenhemel te zien. Ik had een reep chocolade meegenomen, maar als ik een stukje neem is het niet om te pruimen, ook maar weg hoef ik het ook niet meer mee te nemen. Morgen de Salkantay pas over 4.643 m en dan een heel stuk naar beneden tot 2.897 meter het zal mij benieuwen en terwijl de regen met bakken op het glazen plafond valt, val ik lekker in slaap. Zzzzzzz