Bijna in de roos.

Dinsdagavond.
Het is inderdaad een tentje zoals ik dacht dat het was, gewone mensen die hier hun sushi halen en of opeten. Ik krijg een plaatsje aan de bar toebedeeld. Helaas niet een woord Engels, maar ik krijg het weer voor elkaar, volgens mij heb ik een biertje en voor 1.000 yen sushi besteld. Het biertje is goed en het wordt voor me neer gezet, samen met een schaaltje met behaarde boontjes. Een voorafje (denk ik) net als een paar stukjes brood met kruidenboter of zoiets. Dus ik werk zo'n boontje handig met de stokjes naar binnen. Best wel smakelijk alleen de buitenkant is wat een harde rand. Naast mij komen heel veel zwarte krullen in de vorm van een afro kapsel zitten en dat is duidelijk geen Japanse. Ze bestelt ook sushi en krijgt dezelfde boontjes, ik zie dat ze alleen op een geraffineerde manier de peulen uit de schil haalt en de rest weggooit. Weer wat geleerd. We raken aan de praat en ze vertelt dat ze hier voor een jaar werkzaam is als Engelse lerares aan een high school. Ze heeft hier een huis, verdient ongeveer 33.000 per jaar en heeft het een stuk gemakkelijker, dan het lesgeven in Amerika, daar komt ze vandaan. O ja ik ben wat afgeleid, maar de sushi aan de bar klaargemaakt, is heerlijk en iets duurder dan gister. Het is heerlijk om even met iemand een gesprek, langer dan drie woorden te hebben, dus drinken we er een saké op. Ook zoiets dat nieuw voor mij is, of ik het warm of koud wil. Ik laat me adviseren en ik moet toegeven het smaakt niet onaardig. Volgende keer maar eens koud proberen. Niet te veel van dat spul want ik moet morgen om zeven uur aan de pijl en boog. Tot morgen.
Woensdag 30 augustus.
Na een lekkere nacht slapen, maar wat wil je ook na zo'n heerlijk diner met een mooie vrouw (niet jaloers worden Willy) ga ik er dan voor. Kyuda heet het, voor de werkelijke uitleg moet je maar even kijken op Wikepedia. Zeven uur sta ik paraat op de afgesproken plaats waar mr. Miagi met de haren omhoog ook net aankomt, volgens mij net wakker. Of ik nog even 10 min. wil wachten vraagt hij, please? We stappen in de dikke BMW van mr. Miagi en rijden naar de sportschool. Hier zijn al een aantal mensen bezig op een 30 meter baan. De één na de andere hit hoor ik in de 50 cm grote schijf knallen. Hij geeft me les in de houding, de acht posities en de werkwijze van het Kyudo En verdomd ik krijg het nog onder de knie ook. Na het oefenen op 3 meter afstand en stijve vingers heb van het aantrekken van de pees mag ik het twee keer proberen vanaf 30 m. De eerste zwaait af, maar de tweede is een hit, ik krijg applaus. Geluk schot. De rest van de dag heb ik nog een dove vingertop van het verkeerd loslaten van de pees. De les zit erop en ik mag nog even zien hoe mr Miagi het doet, hij kan er wat van hoor en ook de manier van lesgeven is prettig. Nu schiet het me te binnen mr Miagi doet me denken aan de film Karate kid, daar lijkt hij wel wat op. Niet van gezicht maar in zijn doen en laten. Omdat het redelijk vroeg is als we weer terug zijn van het Kyudo, bedenk ik maar naar de haven te lopen en dan de twee tempels te bezoeken, die ik anders morgen zou doen. Met een nieuw foefje op mijn gps kon ik daar zo heen tracken. Dit werkt goed en voor dat ik het weet zit ik op de route van tempel 51, die ik gister heb gedaan naar 52. Een heerlijk rustige sfeer heerst er bij T 52 het is een in het bos gelegen tempelcomplex. Het ligt er prachtig bij met door het bladerdak de doordringende stralen zon. Daarna is het niet ver meer naar 53 nog goed 2 km bikkelen in de zon en dan met de trein weer terug naar Matsuyama. Onderweg pik ik wat eten op en wie zei het ook al weer dat Tromp de lekkerste eierballen heeft, hier kunnen ze er ook wat van maar dan met rijst i.p.v. ragout. Ik passeer voor de zoveelste keer een golfafslag veld. Een groot veld of vijver waar ze onder en boven elkaar af kunnen slaan, deze is wel heel lux. Half drie ben ik weer op mijn slaapstekje, onderweg heb ik bij het postkantoor gevraagd of het mogelijk is en wat het kost om dingen naar huis terug te sturen, ik wil lichter reizen. In Matzuyama ga ik naar het postkantoor en haal een grote doos. Alle dingen die ik niet beslist nodig heb gaan er in. Wat moet ik met een trui, een extra lange broek en een slaapzak bij 28 graden. Ik denk dat het een verstandige beslissing is en anders koop ik wel nieuwe spullen. Ik FaceTime (wat een geweldig iets als je Wifi hebt) met de familie en als ik Cas, mijn kleinzoon in beeld krijg snapt hij er niets van. Afgelopen week liep hij ook al bij ons in huis rond "opa nou?" Die is naar Japan voor zeven weken leg dat een twee jarige maar eens uit. Dan maar op deze manier contact, gaat ook goed met handkusjes. Als ik de was heb binnen gehaald, ga ik de stad in om wat te eten. Het is op dit moment een heerlijke temperatuur jammer dat ze hier geen terrassen kennen, daar is het een prachtige avond voor. Ik zou zeggen jullie horen morgen meer van mij doei.