verslag tweede maand

Terugblik op de tweede maand.
Na Vezelay is het dus wel een heel andere tocht geworden, qua omgeving en natuur dan de eerste maand. Eerst de Morvan met zijn uitgestrekte bossen, die gewoon overweldigend zijn, samen met de rust, geweldig. De toevallige ontmoeting met Paul en Hanneke, hoe bedenk je het. Het in de mist liggende lac Setton, wat schitterende plaatjes opleverde. Eten boven op de toren en als enige bewoner van een fort, zijn zaken die ik niet snel zal vergeten. De gemoedelijkheid bij de mensen langs de weg van Cluny. De beklimming, achter Mont Bryson en de aankomst in Le Puy en Velay, wat mij betreft de stad die me het meest heeft gedaan. Daarna de GR 65, niet verwacht maar de eerste 200 km best pittig, op en neer met flinke hoogteverschillen, niet iets voor watjes op zondagmiddag. Wat me heel erg is op gevallen is het verschil in drukte van, voor en na Le Puy. Dat het voor de mensen en dorpen, waar de GR 65 langs loopt, een dusdanige bron van inkomsten is, zeg maar bestaansrecht geeft. Als deze route er niet zou zijn, zouden deze dorpen niet meer bestaan. Bij ieder dorp waar je binnenkomt, staan er aanplakbiljetten van plaatsen waar je kunt slapen of eten. Iets waar ik de eerste 6 weken naar heb moeten zoeken. In de eerste zes weken moest ik zoeken naar iemand die de zelfde kant op ging, de laatste weken kom ik er tientallen tegen. Honderden die korte stukken lopen, kortom veel mensen, die de route lopen in allerlei vormen. Ik heb een hardloper ontmoet, een barberkoor van vier man, die in de kapelletjes en kerken gingen zingen. Misschien iets voor het GS&BK raken ze die buiken ook eens kwijt. Ondanks dat ik flink aan toffel, neem ik de tijd om in gesprek te komen met andere lopers. Je krijgt dan soms leuke gesprekken, met mensen die hetzelfde doel hebben en de zelfde kant op gaan. Leuke ontmoetingen in de tweede maand, waren natuurlijk met Paul en Hanneke, de jongen uit Perpignon, de natuur boer en zijn nicht, het klooster waar ze me een heerlijk maal voorschotelden en dan zeggen dat ze op bed gaan. Jodokus, De Duitsers uit Bambergen, twee toffe homoseksuele Canadezen, die wel heel veel plezier hebben om mijn naam, de Zwitsers eigenlijk te veel om op te noemen. Wat me meevalt is, de taal die mij steeds beter afgaat, niet dat ik hem spreek, maar ik begrijp de mensen hier en zij begrijpen mij. Het aantal kilometers dat ik tot nu heb gelopen is iets over de 2000 en dat betekent dat ik nog een goede 1200 te gaan heb. Tot Fisterra of Finnistterra 't is maar net hoe je het beestje noemt. De kosten, tot op dit moment ben ik zo’n 1900 euro kwijt, wat neerkomt op een kleine euro per km en dat is alleen slapen en eten. Als ik mijn uitrusting meereken, maar dat doe ik wel aan het eind van de rit. Spijt? Heb ik tot op dit moment nog geen minuut gehad, een groot avontuur en zo beleef ik het ook. Elke dag is weer nieuw, ik maak snel contacten, maar neem ook net zo snel weer afscheid zonder achterom te kijken, al zou ik dat bij sommigen wel eens willen doen. Schema, ja ik lig voor op mijn schema, maar ben daar niet mee bezig, ik loop als ik het leuk vind en heb ik er geen lol in dan loop ik niet. Eten en slapen? Ben ik niet moeilijk in, ik kan bijna overal slapen en eten doe ik alles, alles smaakt ook heerlijk en soms heb je kleine hobbels in de slaperij, maar dan is het de volgende keer weer top, dus waar hé we ût over. Wat is er nog meer te evalueren, het schrijven ik vind het leuk om te doen, weet niet of het taaltechnisch altijd goed in elkaar steekt, maar daar gaat het niet om wat ik probeer is een gevoel, een reis te verwoorden, mijn belevenissen jullie te laten meebeleven. Reacties zijn voor mij, aan het eind van de dag een kwaliteitsmoment, dat ik bewaar voor als ik die dag helemaal gesetteld ben, ik kan er enorm van genieten en ben jullie er dankbaar voor. En dan mijn webmaster die om maar in de sfeer te komen, naar Frankrijk reist om een goede feeling te krijgen met de stories. Nee zonder flauwe kul, zonder haar had ik dit nooit kunnen doen, het jammer dat ze censuur uitoefent, om haar zelf weg te cijferen. Als slot van deze terugblik nog dit, wat ik doe als ik thuis ben, sommige stukjes aanvullen, ik kan echt niet alles opschrijven, en andere foto’s bijplaatsen. Misschien in de vorm van een boek o.i.d. In ieder geval niet via de site. Op naar de laatste etappe. Bon route.