Bernhard

Lekker rustig zo alleen in een kleedbox geen snurkers, het is goed slapen hier. Zes uur pak ik de boel bij elkaar en loop de 500 meter naar de gite. Heb gister toch meer dan een kilo weg kunnen gooien, van mijn sandalen heb ik slippers gemaakt en het oranje shirt met broek, voor de gein als het WK begint gooi ik ook weg. Ik verzin wel wat anders dan. Twee vrijwilligers bemannen de gite het kost zes euro, en ze zijn aller vriendelijkst en behulpzaam. Ik tref nog een Engelsman die ik tien dagen geleden ook heb getroffen en een locoburgemeester uit Oostenrijk. Het zijn beide ook stevige lopers, dus die kon ik nog wel eens tegen komen. Dat het stevige lopers zijn blijkt, in Bernhard de Oostenrijker tref ik een perfecte wandelmaat zelfde tempo en zelfde instelling, we vertrekken gelijk en blijven de hele dag samen, wat een humor heeft die man en wat een diepgang. 66 maar dat zou je hem niet geven, hij is een gepensioneerd leraar van diverse talen en in een later stadium van zijn leven onderwijsinspecteur. We hebben een lekker tempo en soms heuvel op iets van competitie, wat afwisseling in het saaie. Op een gegeven moment voert Bernhard voor een zestal Franse lopers een waar toneelstukje op, wat een toneelspeler. We besluiten samen een gite in Arthes de Beam te nemen en worden op een vreemde manier naar een ander huis gebracht. De mensen hebben meerdere huizen die ze verhuren, een prima slaapplaats, maar geen eten. Ik heb nog wel een aantal dingen om op te eten, maar ik wil ook wel weer eens gewoon eten. Als we ons wat gezeteld hebben komt de Engelsman aanlopen, hij ziet er belabberd uit. Het is ook geen wonder, als ik koffie heb gezet, dat is het enige wat er in de keuken is verteld hij zijn verhaal. Zonder geld loopt hij van Zwitserland naar SC. Overal waar hij komt vraagt hij of hij gratis kan slapen en of hij wat eten kan krijgen. Dat is niet genoeg om de dag fatsoenlijk door te komen, je moet in ieder geval genoeg eten Hij neemt contact op met de eigenaar, die het goed vind en hem wat eten brengt. We hadden al besloten om alles wat we aan eten hebben op een bult te gooien en te delen met zijn drieën. 50 meter verder zit een pizzeria, waar we een pizza en een portie patat bestellen en meenemen naar het huis. Oliver zo heet de Engelsman zo'n 30 jaar oud, eet nog rustig mee van de patat en pizza. Daarna schrijven van het blog waar ik weer genoeg stof voor heb. Sprak ik gister over een bepaalde vorm van verveling, daar is in de vorm van Bernhard wel verandering in gekomen. Ik stop er mee, morgen maar weer verder. O ja vandaag toffelden we ongemerkt zo 39 km weg.