Het is anders

Gisteravond nog een hele tijd zitten praten met een Hollandse vrouw, ze had een ontstoken voet met blaren en moest vanmorgen eerst naar de dokter. Heb de blaren van een Frans meisje ingetapet, die gekke Fransen laten het garen in hun blaren zitten. Omdat dit voor de meesten het einde van de eerste week is zie je veel blaren en andere kwetsuren. Velen lopen niet meer dan 25 km en gaan dan om twee uur in de rij staan om in een refugio te komen. Ik ben niet Spanje gekomen om in de rij te staan, maar om te wandelen en te genieten van het landschap. Dat ik dat nu weer alleen moet doen vind ik jammer, ik mis de tuk, tuk, de une dos, tres, de competitie, maar vooral mis ik mijn Snip, mijn Hardy, mijn Rijk. Zoals bij Snip en Snap, Laurel en Hardy en Johnny en Rijk, één zet voor en de ander kopt hem in. Maar ik moet verder, het is een stuk rustiger op de route, op de bergen rond mij ligt nog steeds een beetje sneeuw en als ik een flinke heuvel op, een fietser omhoog duw, begint het weer een beetje te komen. De Camino loopt door een nieuw gebouwd dorp, met de Rioja Alto Golf Club, een schitterende golfbaan met veel dure BMW's op het parkeerterrein. Ook komen ze lopend van en naar de golfbaan, met Electro voortbewegende golf tassen. Iets voor mij, misschien willen ze ruilen. Ik zit heerlijk in de schaduw, in mijn blote bast te lunchen, nog 6 km en ik heb er weer 38 op zitten. Onderweg tref ik nog een paar lopers, die voort strompelen, probeer ze nog wat op te peppen, maar schiet hun als een speer voorbij. Bij binnenkomst in Santa Dominga de la Calsada, ga ik eerst naar een supermercado. Koop dingen voor het eten, in de refugio's kun je prima zelf koken. Vandaag eet ik visschotelsalade, dat wil zeggen een Italiaanse tonijn salade, zalm, rauwkost, tomaat en als toetje yoghurt. Ik koop weer teveel spul, moet het straks allemaal meeslepen, maar morgen is het zondag dus de winkels zijn dicht. Ik koop ook nog een korte broek, dan kan ik die andere wassen, het is hier om negen uur nog lekker buiten zitten in de korte broek. De refugio is nieuw een drie hoog gebouw waar diverse kamers met stapelbedden staan 110 in totaal, keurig schoon en goed georganiseerd. Maak mijn eten en zit tegenover een Spanjaard, die geen woord in een andere taal spreekt, dat is moeilijk hoor. Ik loop nog wat door de stad schitterend in gala geklede mensen passeren me en ik beland in een café waar ze de tv aan hebben AC Milan Bavaria zo als de Duitsers het noemen. Bestel dan meteen maar een Duits bier = halve liter. Eerste helft kan ik zien, goede wedstrijd, daarna moet ik naar binnen. Alles gaat in deze refugios om tien uur dicht en je moet om acht uur wegwezen, kost ook maar vijf euro hoor. Ik stuur het stukje nu op misschien zijn er nog een aantal Duitsers in de refugio die het voor elkaar hebben gekregen om een half uurtje langer tv te krijgen? Hee lekker slapen. Hoi