Het mooiste pad ooit gelopen.

Iedereen komt weer redelijk fris in de eetzaal, op twee na, de één is aan de diarree en de ander denkt dat ze griep heeft? Kwart voor zes begin ik op te ruimen, zodat ik dit alles, omdat ik als eerst beneden ben, kan aanschouwen. De gewoonlijke pot thee en het brood met ei werk ik naar binnen, waarna we het zonnige dorp door stappen. Het wordt vandaag een hele mooie wandeling door een vallei dan naar beneden en de laatste 4 km steil omhoog. We zullen zien. Een shirtje, korte broek, de pet op en we kunnen gaan. Eerst moeten we weer omhoog en dat valt in het begin niet mee en dan zijn het ook nog trappen. Daarna is het anderhalf uur Nepalees plat en dat is gewoon zoals de prinsentuin op en neer. Mooie paden met geweldige uitzichten op de drie bergen, die we gister ook hebben gezien. Zo nu en dan komt er een bellende kudde yaks voorbij en dit zijn wel echte. Ze hebben een mooi tempo en ik blijf er een tijdje achter lopen. Heb nog een heel leuk gesprek met een Australiër, die overal tochten loopt. Ook Nederland heeft hij aangedaan en weet alle belangrijke punten op te noemen; Volendam, Marken, the red ligt district enz. Ook wordt ik nog aangesproken over mijn stok, iemand vraagt me naar mijn reis naar Santiago, hij heeft hem ook gedaan en zo is er zo maar weer een kwartier voorbij. Onderweg rusten we even wat en heb ik de gelegenheid om wat te schrijven. De mindere lopers komen iets later binnen, dus daar is alle gelegenheid toe. Dan gaan we 500 meter naar beneden naar Phunki Hangat. Daar nemen we de lunch en het is hier zo warm dat ik op mijn broek na alles uittrek, heerlijk in de zon. Na een kwartiertje is het wel gebeurd en moet de trui weer aan er schuift een grote wolk voor de zon. Voorlopig hebben we het met het weer geweldig getroffen, hierdoor hebben we mooie uitzichten. Nu eerst een knoflooksoep en dan de laatste 550 meter omhoog. En omhoog gaat het, traptreden gewone paadjes, rots paadjes, maar ze hebben een ding gemeen, ze gaan omhoog. Onderweg moeten we nog oppassen dat we niet door een paar wild geworden yaks worden overlopen, maar gelukkig houden de drivers ze onder controle. Ergens op een punt moet ik aan mijn drie overleden vrienden denken en wordt ineens heel emotioneel, sta gewoon een potje te snotteren, het zal wel door de hoogte komen. Na een bocht ligt daar ineens de poort van Tengboche, een prachtig plaatsje net over de top van deze richel. Kevin en Ester staan ons al op te wachten met de dikke kleren aan. Ook ik trek onmiddellijk mijn trui en jas aan, ook mijn pijpen rits ik er weer aan, het is hier niet meer dan 4 graden boven nul zijn. Als de hulpgids bovenkomt gaan we direct naar het hotel en bestel meteen een pot thee. Als de anderen een half uurtje later ook arriveren snort het kacheltje heerlijk. Hier kun je douchen voor 4,50 warm water hè. Ik sla nog maar even over, want er staan een stuk of 10 te wachten en een goede hicker stinkt. Nadat ik mijn luchtbedje weer onder het 7 cm dikke matras op en plaat hout heb gelegd en me heb opgefrist bezoek ik een mooie tempel. Geen foto’s nemen, maar ik kan het niet laten. In dit hotel zitten allerlei groepen die of komen of gaan naar basecamp, het is dan ook een drukte van belang. Ik heb een leuk gesprek met een groep uit Bombay, waarvan één een maand geleden in Nederland is geweest. Waar hij erg van opkeek waren de moeders met hun kinderen voor-en achterop de fiets. Jammer genoeg heeft hij de bollenvelden niet kunnen zien, maar als ik hem later een foto geef hoor ik uitbreid de roep “God bless you”. Na het eten, ik ga dit keer voor de fried rice met kip, een beetje droog maar het valt er prima in. De anderen gaan voor de pizza en omdat het dikke pizza’s zijn, blijft er genoeg over. Onze gidsen worden uitgenodigd om mee te eten en ook andere gidsen zijn er als de kippen bij om mee te eten. Na het eten wordt er nog een spelletje gespeeld en dan gaat iedereen vroeg op bed. Morgenvroeg om 10 voor zes is er kans om de zon achter de bergen te zien opkomen en dat wil iedereen wel. Dus ik zou zeggen tot morgen.