Na een prachtige dag tentje testen

Gehorig zijn de kamers in het hotel, als er vlak voor ik wil gaan slapen, een stel in de kamer naast die van mij trekt, is het net of ze mijn kamer binnen lopen. Als ik om half zeven wakker wordt heb ik als een roos geslapen en van eventuele buren geruchten niets vernomen. Om zeven uur slaat de torenklok, ik zet water in het koffiezetapparaat, dat hier in een keukentje staat en pak mijn spullen. Dat gaat zo'n beetje in een vast patroon, is wel zo handig. Ga vandaag een nieuw pad lopen dat is aangelegd door een nationaal park. De beheerder heeft me dat aangeraden en me een klein weggetje gewezen om daar te komen, je loopt dan evenwijdig aan de GR 654. En komt na een km of 20 daarop terug. Om acht uur zou er ontbijt staan maar niks, als ik op het punt sta te vertrekken, komt er een mevrouw met het ontbijt aanzetten. De bakker had zich verslapen. Ik moet van haar beslist ontbijten anders kan ik niet marchee. Als ik vertrek is het bewolkt, maar niet koud, hoop dat we het droog houden. Voor het weekend voorspellen ze in ieder geval mooi weer. Die beheerder had gelijk, voor mij even geen kerken maar een schitterend natuurpad, dat ik het beste kan omschrijven als de Weeribben daar aan vast geplakt het pikmeer incl. Het Burd en het bos van Ypey en daar komt later nog bij het gebied rond Appelscha. Maar dan vele malen groter, ik laat me door een boswachter vertellen dat het meer dan 200 vierkante kilometer is. Bij een verlaten huis neem ik even een break ideaal trapje om even op te zitten dus! De zon wil er niet echt door komen en zo nu en dan voel ik een klein sputtertje, maar als het niet meer dan dit wordt teken ik er voor. Het wordt steeds mooier, aan de kant oude bomen begroeid met klimop, het lijkt alsof ze een wedstrijd doen wie het hoogst kan klimmen. Helaas zal de klimop verliezen want hij kan niet zelfstandig verder klimmen en heeft de boom dus nodig. Misschien heeft iedereen wel een boom nodig om te klimmen? Terwijl ik dit schrijf aan een picknicktafel waar het zo vredig is en je diverse verschillende vogeltjes hoort fluiten, raast er plotsklaps een Mirage zo laag over dat ik mijn handen voor mijn oren moet doen. Ik ben te laat om er een foto van te maken. Even terug naar het pad, kleine vogeltjes mees of vink achtigen zitten op vijf meter afstand naar me te kijken, als ik ze op de foto wil nemen vliegen ze weg, dus daar houd ik maar mee op. Nee, dan die zwaan zij blijft rustig op haar nest zitten pa zwaan houdt de wacht. Als het begint te regenen besluit ik om door te lopen, maar als het met bakken loodrecht uit de lucht valt trek ik snel mijn regenjas aan en doe de rugzak in de verpakking. Tien minuten later is het droog, bij een picknicktafel spreid ik mijn boeltje en geniet van een heerlijke lunch, wat kan simpel en eenvoudig dan lekker zijn. Het gaat nog zo’n tien kilometer door, waarna de omgeving ineens overgaat in glooiende kleine asfalt weggetjes het park weer uit. De laatste zeven kilometer van vandaag zijn saai, kilometer rechtdoor links en kilometer rechtdoor rechts links akkers rechts gras en glooiend. Er staat een meisje aan de kant monsters te nemen van de grond, als ik vraag waarvoor geeft ze aan om het te laten onderzoeken of er wel maïs op land kan of mag daar wil ik afwezen. Als ik haar vraag of ze bij de firma werkt, die dat onderzoekt, meldt ze me dat het land van haar is en zij de farmer is, oké. Nog een stukje door een modderig bos en ik ben in Maroiles les Bailly, daar is een GM een gite municipal, ik meld me bij het gemeentehuis waar de schoonmaakster me verteld dat de Maire verderop in een boerderij woont. Als ik daar aankom is er niemand te bekennen struin de hele boerderij rond maar er is niemand, wel mooi vee Fries stamboek. Besluit te wachten, het eerst volgende dorp is tien km verderop en dat is me teveel. Ik heb vandaag niet de kortste route gekozen (32km) maar volgens mij wel de mooiste, althans dat denk ik want die andere heb ik niet gelopen en ben ook niet van plan dat te doen. Na een uur wachten het is inmiddels half zes is er nog niemand, ik word wat zenuwachtig als ik bij de buren informeer en een norse heer alleen maar roept van "non person, non person" besluit ik door te lopen. Krap aan zeven uur en acht kilometer verder besluit ik de tent uit te proberen. Op een plekje 50m van de weg zet ik mijn tentje op van 9,95 eet mijn laatste stuk brood en worst op en maak het verhaaltje af. Terwijl de regen heel zachtjes op het tentje tikt en ik de schoenen buiten in een plasticzak heb liggen, denk ik wat bof ik toch maar weer. Mag ik vanavond alweer vroeg op bed, dat lukt die kinderen in Goutum niet die moeten ze ophouden tot tien uur, het Goutumer Shanty en Balladkoor oefent namelijk woensdagsavonds. Mensen morgen zal ik jullie vertellen hoe het mij in mijn tentje is vergaan, tot morgen.
Mag ik nog even iemand feliciteren? Natuurlijk jongen mag jij nog een paar mensen feliciteren.
Ik wil de felicitaties geven aan; mijn broer Willem die is jarig, mijn schoonmoeder die is ook jarig, en Wendy van Kevin ook jarig. Hendrik en Elbrecht gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoon en natuurlijk Sierk en Hieke met hun nieuwe kleinzoon. Sierk rustig aan elke dag weer iets beter.
Ja stop maar zo is het wel genoeg doeiiiiiiiii.