Zo hoort natuur te zijn

Lekker ontbijten, dat doe ik op de kamer, dat ontbijten van die Fransen stelt niets voor, stokbrood met jam. Nee, dan ik, bruinbrood, kaasje, eitje en koffie, het eitje was nog uit het kapelletje daar had ik zes gekocht. Om half tien heb ik alles ingepakt en ga Avallon bekijken, had ik gister echt geen puf meer voor nadat ik uit bad kwam. Een mooie oude stad met kleine straatjes, poorten en een burcht doet een beetje middeleeuws aan. Van de hotelier, krijg ik desgevraagd het advies een pad te nemen aan de zuidzijde van de rivier, is een heel mooi pad dat tot Vezalay loopt. Ik kom er al snel achter dat het de GR.13 is en inderdaad wat een mooi pad. Zoals de rivier door het landschap meandert, kronkelt het pad bij de rivier langs. Soms doet het me denken aan het pad naar de Trollenkirche in Noorwegen. Het is goed opletten en als ik het pad probeer vast te leggen op video moet ik alles op alles zetten om overeind te blijven. Ik zal van te voren nooit meer zeggen dat de volgende een makje is, want dat weet je hier nooit. Als dit trouwens de maatstaf is voor de GR 13 ben ik met de kerstdagen nog niet thuis. Voor mijn rust, waar ik twee heerlijke bakken koffie achterover sla zit ik heerlijk in de zon aan de rivier, Ik heb gister een snoer en dobber gekocht dus kan zo beginnen te vissen. Als ik weer verder loop val ik van de ene verbazing in de andere, foto’s of filmpjes maken heeft geen enkele zin. Dit moet je beleven, dit is zoals natuur hoort te zijn, alles hebben ze laten liggen omgewaaide bomen, omlaag gevallen rotsblokken, je ziet er maar onderdoor of omheen te komen. Dat ik hier door heen mag wandelen, geeft een heerlijk gevoel. Bij een dorpje steek ik de weg over om het traject aan de andere kant weer voort te zetten. Een paar mannen, die aan het werk zijn met een huis geven aan dat ik niet verder kan en een andere richting op moet en inderdaad. Ik kom op een mooi pad dat evenwijdig aan de weg loopt alleen 70 m hoger als ik er bij op ga waait het flink, maar aan de andere kant is het heerlijk in de zon, hier neem ik dan ook mijn tweede rust. Hoe moet je dat nou omschrijven, zo lekker rustig in het zonnetje, alleen de vogels fluiten, bijna dommel ik weg. Ik besluit toch maar weer verder te gaan, eenmaal op gang, wordt mijn pad gekruist door een lint van rupsen, Processie rupsen worden ze genoemd. Een lint van wel zes meter aan rupsen, ik zoek de leider op en neem hem op de foto. Dan kom ik weer bij de weg, wat een drukke blijkt te zijn. Als ik een stukje probeer af te snijden, levert dat meteen weer hachelijke taferelen op, twee keer over het prikkeldraad en drie keer door de doornstruiken het is net of ze me door een gehaktmolen hebben gehaald. Maar! Het levert me wel een mooi plaatje op, als ik achter de bosrand vandaan kom, schieten er met hoge sprongen twee reeën weg. Bij het aan de kant slaan van de doornstruiken heb ik mijn stok kapot geslagen, bleek toch redelijk verrot te zijn, maar weer een nieuwe maken. Op het punt waar ik nu sta kan ik zowel Vezelay als Avallon zien liggen even een rondzicht filmpje maken. Leuk voor later. Vezalay is gebouwd op een berg en torent hoog boven het dorp uit, het is dan ook een hele klim om daar naar toe te klimmen, maar ik ben wat gewend en passeer alle toeristen want toeristisch is het. Haal mijn stempel en vraag of ze ook ergens slaapplaats hebben, ja ik krijg een code mee en ergens onder in het dorp kan ik slapen. Je kunt er ook koken dus ik haal nog snel wat spul om spaghetti te maken heb ik zin in, gehakt kennen ze hier niet dus moeten er maar spekjes in. In de keuken is het een dikke bende allemaal bier en wijnflessen, ook volle. Ik was al gewaarschuwd een familie had het gehuurd en ze hadden nog geen tijd gehad om het schoon te maken. Verder is het hier prima toeven. Mensen wat een mooie wandeldag, wat een bon route. Tot morgen
O ja, in de speciale editie: Evaluatie 1e maand kunnen jullie nog wat wetenswaardigheden lezen.