Trap lopen

Al mijn kleren zijn weer droog, het is toch weer een heel gedoe, nu hangt het voor de elektrische kachel in de erker van een hotelkamer. De wijn heeft me goed gedaan, ik heb als een blok geslapen. Voor de zekerheid had ik de wekker wel gezet en inderdaad geen overbodige luxe. Vandaag naar le Puy, een plaats die voor elke SC ganger bekend is net als Vezalay en st Jean de Piet de Port. Ik zal jullie nog wel eens uitleggen hoe die routes lopen. Wat ik er van denken moet, ik weet het niet, als er weer zo’n samenkomst van wegen is, dan kijk ik naar rechts en denk dat er een stroom mensen aan komt, maar dat is niet zo. Wat de verhalen betreft, zal het wel wat anders worden, waren het de afgelopen tijd verhalen over natuur en toevallige ontmoetingen, de komende tijd, denk ik, zullen verhalen over mensen worden. Mensen die ook lopen om wat voor reden dan ook. Het lijkt me ontzettend leuk verslag daar van te doen. We zullen zien de komende tijd. Na een lekker ontbijt, de mensen hadden weer allemaal lekkere dingetjes neer gelegd om mee te nemen, althans dat denk ik, ga ik om kwart voor acht op pad. Ik loop hier door een streek waar veel Romeinse overblijfselen zijn en ook de dorpjes zoals, Chomellix en Viallette herinneren daar aan. Voor kwaliteitsmomenten heb je kwaliteitsplekjes nodig en een daarvan komt op mijn pad. Een eenzame rots van een meter of 50 hoog. Ik aarzel niet en zet de beklimming in. Met het zweet op het hoofd en met enigszins een kriebel in de buik, ik heb nl hoogtevrees, kom ik boven. Een uitzicht, in de verte ligt le Puy en de bergen rondom, geen woorden voor. Ik daal vier meter en zoek een plekje uit de wind, trek mijn schoenen en shirt uit, spreid mijn matje en zie daar een kwaliteitsmoment. Bijna perfect, had Willy hier naast me gelegen, dan was het perfect geweest. Maar aan alles komt een eind ik pak mijn spullen weer bij elkaar en maak de afdaling. Het kasteel dat ik in de verte zag liggen, bleek niet Le Puy te zijn maar Pollignac. Nu wil ik ook alles zien en maak ook die beklimming. Boven aan gekomen blijkt het gesloten te zijn. Ik loop om/door het st Mont Michel achtig dorpje en moet nog vijf kilometer naar Le Puy. Na vier kilometer nog geen Le Puy te bekennen, maar als ik een heuvel over kom ligt het daar in eens groots met zijn drie omhoog stekende ?????? De kathedraal. Om een stempel te krijgen moet je naar de kathedraal en die ligt x trappen omhoog, niet dat ik daar moeite mee heb maar! Het oude dametje achter de balie wil de stempel alleen maar bovenaan plaatsen, het is volgens haar een belangrijke stempel. Ik wordt verwezen naar een adres waar ze pelgrims opvangen, maar daar kun je pas om vier uur terecht. Dan bezoek ik nog maar even de andere falles. Het Mariabeeld met het kind op de arm. Onvoorstelbaar wat groot als je er dicht bij staat, ik kan er van alles over vertellen, dat het van het ijzer van kanonnen is gemaakt, met voetstuk 22,5 m hoog is en in 1860 is ingehuldigd, maar zoek dat maar op internet op. Wat mij verbaasd is hoe ze dat zonder bouwkranen naar boven hebben kunnen krijgen. Om vier uur ben ik weer terug bij, ja wat is het één of ander genootschap, die pelgrims onderdak verschaft. Er moet wel betaald worden, 31 euro incl. eten en ontbijt. In een mooi oud gebouw, krijg ik in mijn eentje een drie persoons kamer, prima onderkomen. Doe mijn wasje, strijk mijn dasje, douche en ga nog even in de stad zien. Een leuk stadje met terrasjes, waar ik een van pak ik voel me beresterk vandaag, loop hier op slippers, blote voeten en korte broek rond. Eten is om 19.15 uur, daarna maar even zien of ik nog puf heb om de derde klim te maken om le Puy by night te zien. Na een Leffe, koop ik een broodje voor morgen, de rest heb ik allemaal nog wel. Daarna loop ik door de kathedraal weer 100 treden, ik kan niet stuk. Het eten is met een groep van een man of tien, allemaal lopers je ziet heel veel lopers in de stad rond hangen, de één loopt wat beter dan de ander. Het eten is goed, maar simpel, er wordt alleen maar Frans geluld dus ik versta er niets van. Er is een vrouw uit Engeland die hier vandaag start, die had eerst een vlucht naar Barcelona, maar kon niet landen daarom is ze hierheen gekomen. Na het eten ga ik nog even de stad in om wat te drinken, al die bezienswaardigheden, moeten 's avonds heel mooi verlicht zijn en dat wil ik wel eens zien. Via allerlei nauwe straatjes kom ik in het centrum, als ik maar weer terug kan komen. Het lukt me niet om een mooi plaatje te schieten, via kleine binnendoor steegjes en straatjes lukt het me toch weer om bij mijn slaapadres te komen als ik daar buiten sta heb ik nog het mooiste plaatje. Ik ga slapen morgen begin ik aan de GR 65, ik ben bang met heel veel anderen. Maar dat zien we morgen dan wel weer. O ja Le Pluy en Velay is een prachtige stad die zeker een aanrader is, maar je moet wel kunnen traplopen.