Geen kaarten

Het is al over zevenen als ik wakker word, komt door die screens voor de ramen, het is werkelijk pikkedonker in de slaapkamer. Snel pak ik mijn spul, oude schoenen in de rugzak en nieuwe aan kan ik na vijftien km wisselen. Maak mijn brood en roep Willy uit bed, die me 23 km verder terug brengt op de route. Daar aangekomen, start ik de GPS en blijk ik alleen kaarten van Spanje te hebben ingeladen. In dit gebied kun je dan net zo goed met een stok met rood-witte bandjes gaan lopen, het is niet te doen. Dan maar terug en ik besluit om vandaag, dat is donderdag ook maar niet te lopen, ik loop genoeg voor op mijn schema. Morgen zes uur op en dan maar met frisse moet en goede kaarten verder op de route. Het enige dat mij daarbij zorgen baart, is dat ik de nieuwe schoenen niet langzaam in kan lopen en het voelt nu al of zitten de dozen er nog omheen. In het huisje aangekomen, duikt Willy weer op bed en ik achter de laptop. Na anderhalf uur heb ik de nodige tracks weer op mijn GPS staan, zodat ik morgen het laatste, maar wel het langste stuk in kan gaan.
We doen lekker rustig aan, Kevin scheert mijn kopje bijna kaal, ik zelf heb de baard al getrimd, zodat ik aërodynamisch het laatste traject kan nemen. ’s Middags rijden we naar Moissac, daar ontmoeten we Siep die 60 km verder op vakantie is en een loper die ik in Le Puy ook al heb ontmoet. We sneupen wat door de stad, drinken een liter Heineken, kopen meer dan een kilo biefstuk, wat sla en rijden terug naar Pasturac. Hier wordt het galgemaal bereid, morgen vertrekken we om zeven uur in de morgen. Ik naar SC en Willy en Kevin naar Leeuwarden, het is maar waar je voor kiest. Het was leuk/fijn, hoe moet je het omschrijven, ik heb wel altijd de drang gehad om te willen lopen, maar heb het gelukkig drie dagen niet gedaan. Bij aankomst van W en K was ik tien kilo afgevallen, ze hadden de weegschaal meegenomen, na die drie dagen zit er vast wel weer een kilo bij. Maar zien hoeveel er van mij over is als ik aankom in Finisterra. Na wat biertjes en een wijntje duiken we onder de wol, morgen vroeg op. Welterusten.
O ja, de 8e mei ben ik twee maanden op pad dan zal ik een soort van terugblik over de tweede maand schrijven met afstanden en zo. En wat is dat mooi dat ze bij het GS&BK, het cocktail trio weer nieuw leven inblaze wille, niet je. Doei.